"Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy" - Niedziela 14 września, Święto Podwyższenia Krzyża Świętego - Zaproszenie do Opactwa Ojców Cystersów w Szczyrzycu.

(J 3, 13-17) Jezus powiedział do Nikodema: "Nikt nie wstąpił do nieba oprócz Tego, 

który z nieba zstąpił - Syna Człowieczego.

Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.

Albowiem Bóg nie posłał Swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony."

Witam wszystkich moich Czytelników :)

W najbliższą niedzielę, 14 września - w Święto Podwyższenia Krzyża Świętego - serdecznie zapraszam na spotkania ze mną i z moją książką, "Zwiastunowi z Gór", do Opactwa Ojców Cystersów w Szczyrzycu.

https://szczyrzyc.cystersi.pl/galerie.php?ID=VsxH37ywH0S2iehuo9cOpg

https://www.szczyrzyc.cystersi.pl/parafiahistoria.php

https://www.szczyrzyc.cystersi.pl/opactwokalendarium.php

To kolejna miejscowość, w której swoje Opactwo przed wiekami założyli Ojcowie Cystersi, gdzie z wielką radością mogę się udać ze świadectwem Pierwszej Oazy Rzymskiej III-go stopnia przeżywanej w Rzymie i w Castel Gandolfo w sierpniu 1979 roku na zaproszenie 

i u boku Ojca Świętego Jana Pawła II. 

W minionych latach dane mi było dzielić się tamtymi niezwykłymi przeżyciami - między innymi - w Archiopactwie Cystersów w Jędrzejowie, w Opactwach w Mogile i na Szklanych Domach, w Wąchocku, w Sulejowie, w parafiach w Czarnej Górze i w Gdańsku Oliwie. 

Teraz, przez całą niedzielę, pod koniec każdej Eucharystii w kościele pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Wniebowziętej i Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika 

w Szczyrzycu opowiem krótko o najpiękniejszych Rekolekcjach Oazowych mojego życia. 

Postaram się przybliżyć cudowne chwile sprzed lat, a przede wszystkim wartości, jakie dane nam było - rzymskim oazowiczom - czerpać z osobistych spotkań ze Świętym Janem Pawłem Wielkim. Te wartości wynikające z każdego słowa i gestu naszego Papieża pozostały na zawsze w moim sercu i staram się kierować nimi w życiowych decyzjach. 

Po Mszach Świętych zapraszam do stołu z książkami :) 

Będzie czas na chwilę rozmowy, a także na wpisanie dedykacji. 

Wszystkich gorąco pozdrawiam :))) Do zobaczenia!                           Joasia Jurkiewicz

Karol Wojtyła - "Pieśń o Bogu ukrytym", WYBRZEŻA PEŁNE CISZY - fragment

Synu, kiedy odejdziesz, wzbierająca głębio odwieczna,

w której wszystko ujrzałem -

Ojcze, Miłość oznacza konieczność

wzbierania chwałą.

Synu, spójrz, niedaleko od Twojej jasności

jest kłosów dojrzałe pęcznienie -

Przyjdzie dzień, gdy odejmą Ci blask,

kiedy jasność Twą wydam ziemi.

Ojcze, spójrz, niedalekie od mojej Miłości

jest me spojrzenie,

którym ogarniam odwiecznie

ten dzień wzbierającej zieleni.

Ręce Twoje odejmą z mych ramion -

Synu, widzisz to unicestwienie -

Twój blask, kiedy przyjdzie dzień,

wydam kłosom pęczniejącej ziemi.

Ojcze, ręce odjęte z Twych ramion

spoję z drzewem odartym z zieleni,

bladym światłem pszenicznym nasycę

ten blask, w który kłosy zamienisz.

Synu, kiedy odejdziesz - Miłość odwieczna -

któż ogarnie Cię nurtem najbliższym?

Ojcze, opuszczam Twoje wejrzenie wzbierające zalewem słonecznym,

obieram oczy ludzkie - 

obieram oczy ludzkie zalane światłem pszenicznym.

Stać tak przed Tobą i patrzeć tymi oczyma,

w których zbiegają się drogi gwiazd -

O, oczy nieświadome Tego, Kto w was przebywa,

odejmując Sobie i gwiazdom niezmierny blask.

Więc wiedzieć jeszcze mniej, a jeszcze więcej wierzyć.

Powieki powoli zamykać przed światłem pełnym drżeń,

potem wzrokiem odepchnąć przypływ gwieździstych wybrzeży,

nad którymi zawisa dzień.

Boże bliski, przemień zamknięte oczy

w oczy szeroko otwarte - 

i nikły podmuch duszy drgającej w szczelinach róż

otocz ogromnym wiatrem.

Ojciec Święty Jan Paweł II - Sanktuarium Krzyża Świętego, Opactwo Cystersów - 

                                                        Kraków-Mogiła, 9 czerwca 1979 - homilia, fragmenty

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Dziękuję Chrystusowi Ukrzyżowanemu za to, że znów jestem w Jego Mogilskim Sanktuarium w Nowej Hucie! Za to, że znów jestem tutaj wspólnie z Wami - z Wami, z którymi połączyły mnie całe lata wspólnego budowania Nowej Huty na fundamencie Krzyża.

(...) Tam, gdzie stawia się krzyż, powstaje znak, że rozpoczyna się ewangelizacja.

Niegdyś ojcowie nasi na różnych miejscach polskiej ziemi, stawiali krzyże na znak, że dotarła do nich już Ewangelia - ze rozpoczęła się ewangelizacja i że trwa nienaruszona.

(...) Krzyż trwa, choć zmienia się świat.

Dziękujemy dzisiaj przy Krzyżu Mogilskim, a zarazem przy Krzyżu Nowohuckim, za ten nowy początek ewangelizacji, który się tutaj dokonał.

(...) Nowy Krzyż, który stanął opodal prastarej relikwii Krzyża Świętego w Cysterskim Opactwie, zwiastował narodziny nowego kościoła.

(...) Miałem szczęście, jako Wasz arcybiskup i kardynał, nie tylko wbić pierwszą łopatę  pod wykop tego kościoła, ale także poświęcić go i konsekrować w 1977 roku, który narodził się 

z Nowego Krzyża.

Ten kościół narodził się też z nowej pracy. (...) My wszyscy bowiem wiemy, że w pracę człowieka jest głęboko wpisana Tajemnica Krzyża, jest wpisane Prawo Krzyża.

Czyż nie na pracy ludzkiej spełniają się te słowa Stworzyciela wypowiedziane po upadku człowieka: "W pocie czoła będziesz pożywał twój chleb." (Rdz 3, 19)

Czy to będzie ta stara praca na ziemi, która rodzi pszenicę, ale może też rodzić ciernie i osty - czy to będzie ta nowa praca przy wysokich piecach w Nowej Hucie - zawsze dokonuje się ona w pocie czoła. Jest wpisane w pracę ludzką prawo krzyża.

W pocie czoła pracował rolnik. W pocie czoła - straszliwym, śmiertelnym pocie - kona na krzyżu Chrystus.

Nie można oddzielić krzyża od ludzkiej pracy. 

Nie można oddzielić Chrystusa od ludzkiej pracy.

(...) Od Krzyża w Nowej Hucie zaczęła się nowa ewangelizacja - ewangelizacja drugiego Millenium. Kościoły również są jej świadkiem i sprawdzianem. Wyrosły one z żywej, odpowiedzialnej i świadomej wiary. I trzeba, aby jej nadal służyły.

(...) Niech Maryja Królowa Polski, a także błogosławiony Maksymilian Kolbe wspomagają Was w tym nieustannie.

(...) Zawsze, kiedy tutaj byłem, myślałem z największym szacunkiem i czcią o tej gigantycznej polskiej pracy, której na imię Nowa Huta. I w duchu braterskiej solidarności budowałem ją razem z Wami... Budowałem ją razem z Wami na fundamencie Chrystusowego Krzyża!

Moi Drodzy! Ja już jestem w największych biegach! Wiecie, co to znaczy, ale chcę Wam pobłogosławić, a potem Wam coś powiem i pójdę sobie...

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący - Ojciec i Syn i Duch Święty! Amen!

A teraz Wam coś powiem - tym Papieżem nawet możliwe jest być, tylko czasu człowiek nigdy nie ma... Czasu człowiek nigdy nie ma... Czasu człowiek nigdy nie ma...

Pochwalony Jezus Chrystus!