Joanna Jurkiewicz-Zwiastunowi z Gór: "Pana pochwalcie, On dźwiga biednego" - Zaproszenie do parafii Trójcy Przenajświętszej w Myszkowie

(Łk 16, 10-13) Jezus powiedział do uczniów: "Kto w bardzo małej sprawie jest wierny,

ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w bardzo małej sprawie jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. Jeśli więc w zarządzaniu niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni,

to kto wam prawdziwe dobro powierzy? Jeśli w zarządzaniu cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, to któż wam da wasze?

Żaden człowiek nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził,

a drugiego miłował, albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi.

Nie możecie służyć Bogu i mamonie!"

Witam wszystkich Czytelników i w najbliższą niedzielę, 21 września serdecznie zapraszam do położonego w województwie śląskim, w pobliżu Częstochowy, a także Szlaku Orlich Gniazd, Myszkowa, do dzielnicy Nowa Wieś.

https://www.parafianowawies.pl/

https://www.miastomyszkow.pl/kategorie/ciekawostki-o-miescie

https://orlegniazda.pl/

Właśnie tam, w kościele pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej, będę pod koniec każdej Eucharystii dzielić się świadectwem Pierwszej Oazy Rzymskiej III-go stopnia przeżywanej w sierpniu 1979 roku na zaproszenie i w czynnej obecności Ojca Świętego Jana Pawła II w grupie ponad stu dwudziestu oazowiczów z całej Polski.

Postaram się krótko opowiedzieć o tamtej niezwykłej Oazie, przybliżyć atmosferę osobistych spotkań z naszym Papieżem, którego my, polscy oazowicze nazywaliśmy Zwiastunem z Gór, opowiem o wartościach, jakie czerpaliśmy wówczas z nauczania i samej obecności Świętego Jana Pawła II - o tym, jak ważne okazywało się wtedy i wciąż niezmienni trwa w sercu każde słowo wypowiedziane do nas, każdy gest.

Po Mszach Świętych zapraszam do stołu z książkami jest to moje świadectwo opisujące tamte dni - książka "Zwiastunowi z Gór".

Będzie czas na chwilę rozmowy, podzielenie się wspomnieniami, wrażeniami, a także na wpisanie dedykacji :)

Gorąco wszystkich pozdrawiam :))) Do zobaczenia :) Joasia Jurkiewicz

Ojciec Święty Jan Paweł II - Częstochowa, 5 czerwca 1979 - Apel Jasnogórski

"Maryjo, Królowo Polski, jestem przy Tobie! Pamiętam! Czuwam!"

Powtórzyliśmy przed chwilą te słowa, które od czasu Wielkiej Nowenny przed Tysiącleciem Chrztu stały się Apelem Jasnogórskim Kościoła w Polsce.

Powtarzam je wraz z Wami jako Papież pielgrzymujący do mojej ojczystej ziemi.

I powtarzam ja także, kiedy jestem poza Polską, kiedy jestem w Rzymie.

Jakże bardzo słowa te odpowiadają wezwaniu, które tyle razy słyszymy w Ewangelii - czuwajcie! Odpowiadając na to wezwanie samego Chrystusa, pragniemy dzisiaj i co wieczór,

w godzinie Apelu Jasnogórskiego, odpowiedzieć Jego Matce - Jestem przy Tobie! Pamiętam, czuwam!

Słowa te w sposób mocny i prosty zarazem wyrażają, co to znaczy być chrześcijaninem...

Być chrześcijaninem - to znaczy czuwać. Tak jak czuwa żołnierz na straży, albo jak czuwa matka przy dziecku, albo jak czuwa lekarz przy chorym.

Czuwać - to znaczy strzec wielkiego dobra.

(...) Mieć wyostrzoną świadomość wartości, jakie zawierają się w życiu każdego człowieka

po prostu, przede wszystkim dlatego, że jest człowiekiem. Dlatego, że został stworzony na obraz i podobieństwo Boga samego. Dlatego, że został odkupiony Krwią Chrystusową.

Czuwać - to znaczy pamiętać o tym wszystkim. Pamietać za siebie i bardzo często - z reguły - za drugich. Z rodaków, za bliźnich.

Moi drodzy, trzeba tak czuwać, tak troszczyć się o każde dobro człowiecze, bo ono jest dla każdego z nas wielkim zadaniem. Nie można pozwolić na to, by marnowało się to, co ludzkie - to, co polskie, to, co chrześcijańskie - na tej Ziemi.

(...) Nie ulegajcie słabościom! Nie dajcie się zwyciężać złu, ale zło dobrem zwyciężajcie!

Jeśli widzisz, że twój brat upada, podźwignij go, a nie pozostaw w zagrożeniu.

(...) Nie mogę być przy Niej - przy Matce, przy Pani Jasnogórskiej - nie czuwając i nie pamiętając w ten sposób. Jeśli zaś czuwam i pamiętam, to przez to samo jestem przy Niej.

A ponieważ Ona tak bardzo weszła w nasze serca - najłatwiej nam czuwać i pamiętać o tym, co jest naszym dziedzictwem i naszym obowiązkiem - bedąc przy Niej, będąc przy Maryi.

Jestem przy Tobie!

(...) O, jakże bardzo pragnę ja, który życie, wiarę i język zawdzięczam polskiej rodzinie, aby rodzina ta nie przestawała być Bogiem silna! Ażeby przezwyciężała wszystko, co ją osłabia

i rozbija - wszystko, co nie pozwala jej być prawdziwym środowiskiem życia i miłości!

Modlę się o to w tej chwili z Wami słowami Apelu Jasnogórskiego. I nadal modlić się pragnę.

I nadal modlić się przyrzekam! Nadal powtarzać - Jestem przy Tobie! Pamiętam! Czuwam! - ażeby to nasze wołanie przed Bogurodzicą sprawdziło się tam, gdzie od wierności tym słowom wypowiadanym u kresu Pierwszego Tysiąclecia poprzez Apel Jasnogórski, najwięcej zależeć będzie w nowym tysiącleciu!

Apel już odśpiewaliśmy - odmówmy jeszcze w tych wszystkich ważnych intencjach, które tutaj poruszyłem w moim rozważaniu wieczornym, pod "Twoją obronę..."