Święto Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny.

Karol Wojtyła - Święty Jan Paweł II

„Tedy ci powiem, Ziemio, rodzima dziedzino-

  nie słuchaj, co ci mówią przechodnie, co ludzie,

  ja ci rzekę rzecz moją, ja wiem ją skąd inąd,

  a ty, o Matko Ziemio posłuchania udziel…

  Tum się nauczył, Matko, odmiennej nauki,

  stąd-em wysnuł tajnicę słowiańską, tum odkrył

  tę prawdę, którą twoje wyszumiały buki

  tu melodią łaskawą Pan mej duszy dotknął.

  I jam się też rozszumiał - buk między bukami -

  tako mi święte stało pasterskie śpiewanie,

  żem zamarzył - syn Piastów, izraelski Dawid,

  by mi na czoło Pańskie zeszło pomazanie...(…)

  Widzisz, Matko, trza wielkie odrzwia gdzieś wyłamać,

  a okute, a mocne trza rozłamać dźwirze-

  ku jasności…

  Nie kończę, Matko moja. Ino się przytulę

  do wiosennych dni trocha, do wspomnień, do wspomnień,

  do twych piersi matczynych, a czule, a czule-

  - iżeście znów są bliscy, bliziutcy koło mnie.”

Karol Wojtyła -"Emilii, Matce mojej"

Nad Twoją białą mogiłą

białe kwitną życia kwiaty -
O, ileż lat to już było
bez Ciebie – duchu skrzydlaty.
Nad Twoją białą mogiłą,
od lat tylu już zamkniętą,
spokój krąży z dziwną siłą,
z siłą, jak śmierć – niepojętą.
Nad Twoją białą mogiłą
cisza jasna promienieje,
jakby w górę coś wznosiło,
jakby krzepiło nadzieję.
Nad Twoją białą mogiłą
klęknąłem ze swoim smutkiem -
o, jak to dawno już było -
jak się dziś zdaje malutkim.
Nad Twoją białą mogiłą
o Matko – zgasłe Kochanie -
me usta szeptały bezsiłą:
- Daj wieczne odpoczywanie.