Wspominamy dziś sobotę 2 kwietnia 2005 roku, która, podobnie jak dzisiejsza sobota, poprzedzała
a 30 kwietnia 2000 roku, w dniu kanonizacji Świętej Faustyny, dla całego Kościoła. W moich wspomnieniach,
w sercu jest także dzisiaj szczególny czas Pierwszej Oazy w Rzymie, którą wraz ze studwudziestoosobową grupą młodzieży
i małżeństw z całej Polski, miałam szczęście przeżywać, w 1979 roku, u boku Jana Pawła II-Zwiastuna z Gór. Wówczas, 17 sierpnia, gdy dobiegał końca zorganizowany w Ogrodach Castel Gandolfo Dzień Wspólnoty, przygotowywaliśmy się duchowo do rozstania z Ojcem Świętym, świadomi, że to ostatnie chwile osobistego przebywania
a z oczu płynęły łzy... pozostawała nadzieja, że może kiedyś...
"Kończyło się tak bardzo bliskie spotkanie
z umiłowanym Janem Pawłem II, uśmiechaliśmy się przez łzy, ponieważ mieliśmy świadomość, że była to ostatnia możliwość przebywania w bezpośredniej bliskości naszego Zwiastuna
z Gór. Pozostała jeszcze tylko modlitwa Anioł Pański i audiencja na dziedzińcu Pałacu w Castel Gandolfo w najbliższą niedzielę, wspaniała możliwość spotkania, ale przecież nie taka, jak
w tej chwili, w Ogrodach Papieskich.
Wyciszeni,
już nie tak żywiołowo, jak wcześniej, śpiewaliśmy jedną z pieśni wieczornych,
wpatrując się w Ojca Świętego całą siłą oczu
i serc, aby na zawsze zapamiętać ten obraz, jego twarz, uśmiech, oczy, całą postać…
i serc, aby na zawsze zapamiętać ten obraz, jego twarz, uśmiech, oczy, całą postać…
„Cichy zapada zmrok, idzie już ciemna noc,
cichy zapada zmrok, idzie już ciemna noc.
Zostań, zostań wśród nas, bo już ciemno i mgła,
zostań, zostań wśród nas, tak jak byłeś za dnia.
Panie, nim w twardy sen wpadnę, tak proszę Cię,
Panie, nim w twardy sen wpadnę, tak proszę Cię,
jutro znowu, jak dziś, jasny obudź nam dzień,
noc niech zniknie i cień, niech przy Tobie trwa myśl.
W cichym mroku i mgle, Panie mój, wołam Cię!
W cichym mroku i mgle, Panie mój, wołam Cię!
Racz wysłuchać i strzec moich nocy i dni,
racz wysłuchać i strzec wiecznych powrotów mych.”
Kołysaliśmy
się lekko w kręgu, zjednoczeni splecionymi rękami ze sobą: Polacy, Włosi,
Słowacy, młodzież, siostry zakonne, księża, ochrona papieska i najbardziej
wszystkim drogi, niezastąpiony, ukochany Ojciec Święty, Karol Wojtyła Jan Paweł
II, wciąż jeszcze blisko, z nami wszystkimi, nasz Wielki Nauczyciel,
Przyjaciel młodych, sam zawsze młody.
Ostatnie
minuty najbardziej niezwykłego Dnia Wspólnoty w moim życiu oazowym…
Śpiewaliśmy,
prosząc o łaski Pana Boga, ale chyba większość z nas, słowa pierwszej zwrotki
kierowała do Ojca Świętego…
„Cichy zapada zmrok, idzie już ciemna noc…
Zostań, zostań wśród nas, bo już ciemno i mgła…
Zostań, zostań wśród nas, tak jak byłeś za dnia…”
W rok po powrocie z Pierwszej Oazy III-go stopnia w Rzymie napisałam:
„Habemus Papam”
Szalony
nabrzmiały
wojnami
pogrążony
w walce
rozbestwiony
XX
wiek
Wieją
złe wichry
Groźne
błyskawice
rozdzierają
niebo
Straszliwa
burza
przewala
się
nad
oceanem świata
i
płynącą po nim
Łodzią
Piotrową
ZBUDŹ
SIĘ, PANIE!
Co
będzie z nami?
Ratuj!
.
. . . . . . . . . . . . . . . . .
Lecz
Ty nie śpisz…
Przy
sterze Swej Łodzi
stawiasz
CZŁOWIEKA
.
. . . . . . . . . . . . . . . . .
W
górę wzbija się
Biały
Gołąb
Pokoju
Wyciągają
się do Niego
żółte, czarne, białe
żółte, czarne, białe
i
brązowe dłonie
A
usta wołają:
Chrystus
Chrystus
do nas przybywa…
A
Jego oczy płoną
MIŁOŚCIĄ
A
każde słowo
każdy
gest
ma
jedno
najprostsze
znaczenie:
NIE
LĘKAJ SIĘ
Wstań,
idź
i
głoś Miłość Boga
BO
ON CIĘ KOCHA
ON
CIĘ NIE OPUŚCI
.
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
Bądź
uwielbiony, Panie
za
te dłonie Ojcowskie
BŁOGOSŁAWIĄCE
MIASTU
I ŚWIATU
W głowie i w sercu wciąż są słowa Jana Pawła Wielkiego - On jest cały czas z nami, wspiera, uczy, umacnia - warto wracać do treści, które przekazywał nam umiłowany Zwiastun z Gór.
„Pozwólcie więc, zanim stąd odejdę… Patrzę jeszcze stąd na Kraków, ten Kraków, w którym każdy kamień
i każda cegła jest mi droga… I patrzę stąd na Polskę!
W głowie i w sercu wciąż są słowa Jana Pawła Wielkiego - On jest cały czas z nami, wspiera, uczy, umacnia - warto wracać do treści, które przekazywał nam umiłowany Zwiastun z Gór.
„Pozwólcie więc, zanim stąd odejdę… Patrzę jeszcze stąd na Kraków, ten Kraków, w którym każdy kamień
i każda cegła jest mi droga… I patrzę stąd na Polskę!
I dlatego, zanim stąd odejdę, proszę
was, abyście całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię Polska, raz jeszcze
przyjęli z wiarą, z nadzieją i miłością taką, jaką zaszczepia w nas Chrystus na
Chrzcie Świętym, abyście nigdy nie zwątpili i nie znużyli się i nie zniechęcili, abyście nie
podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy!”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz