"Nawracajcie się, bliskie jest Królestwo Niebieskie" (Mt 4, 17) - Zaproszenie do parafii Wieczerzy Pańskiej w Lublinie.

(Łk 13, 1-5) W tym czasie przyszli jacyś ludzie i donieśli Jezusowi o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar.

Jezus im odpowiedział: "Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, iż to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam, lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie.

Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloam i zabiła ich, było większymi winowajcami niż inni mieszkańcy Jeruzalem? Bynajmniej, powiadam wam, lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie."

Witam serdecznie i zapraszam 23 marca, w Trzecią Niedzielę Wielkiego Postu, na spotkania ze mną i moim świadectwem - "Zwiastunowi z Gór" - do Lublina. 

https://www.podrozepoeuropie.pl/lublin-zwiedzanie/

Z wielką radością wracam do tego pięknego, historycznego miasta nad Bystrzycą po ośmiu latach :) W 2017 roku byłam ze świadectwem w parafii Świętego Jana Pawła II, a jeszcze wcześniej Świętej Jadwigi Królowej i Świętego Antoniego.

W najbliższą niedzielę w kościele Księży Pallotynów pod wezwaniem Wieczerzy Pańskiej, pod koniec każdej Eucharystii, podzielę się świadectwem o Pierwszych Rzymskich Rekolekcjach Oazowych III-go stopnia przeżywanych w sierpniu 1979 roku na zaproszenie 

i u boku Ojca Świętego Jana Pawła II.

https://wieczerza.lublin.pl/index.php/parafia/historia-parafii

Opowiem krótko o osobistych spotkaniach z naszym umiłowanym Papieżem, którego nazywaliśmy Zwiastunem z Gór, o wartościach, które w każdym słowie i geście, w uśmiechu, śpiewie, rozmowach przekazywał nam Święty Jan Paweł Wielki. 

Zapadły one w nasze - polskich oazowiczów - młode, osiemnastoletnie serca i na zawsze tam pozostały niezatartą pieczęcią. Przez całe moje dorosłe życie w ważnych decyzjach odnoszę się do tych wartości prowadzących bezpośrednio do Ewangelii Chrystusa.

Po Mszach Świętych będę przy stole z książkami - zapraszam wszystkich zainteresowanych na chwilę rozmowy. Będzie możliwość podzielenia się własnymi doświadczeniami i, jeśli takie będzie życzenie Czytelników, będę wpisywać dedykacje do książek :)

Szczegóły podaję na afiszu. Wszystkich gorąco pozdrawiam :)))           Joasia Jurkiewicz

Ojciec Święty Jan Paweł II - Orędzie na Wielki Post 1991, fragmenty

Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie!

(...) W tym czasie Wielkiego Postu zwracamy się raz jeszcze ku Bogu bogatemu 

w Miłosierdzie, który jest źródłem wszelkiego dobra i prosimy Go, aby wyleczył nas 

z egoizmu i dał nam nowe serce i nowego ducha.

Wielki Post i następujący po nim okres Wielkanocny uświadamiają nam fakt całkowitego utożsamiania się naszego Pana, Jezusa Chrystusa, z ubogimi.

Syn Boży, który stał się ubogi z miłości do nas, utożsamia się z cierpiącymi.

Tę całkowitą identyfikację najjaśniej wyrażają słowa samego Jezusa: "Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili." (Mt 25, 40)

(...) W tym czasie Wielkiego Postu dobrze jest rozważyć przypowieść o bogaczu i Łazarzu. Wszyscy ludzie są powołani do udziału w uczcie życia i korzystania z jego dóbr, a jednak wielu nadal - jak Łazarz - leży pod bramą pałacu (...)

Jeżeli zapomnimy o niezliczonej rzeszy ludzi, którzy nie tylko są pozbawieni tego, co niezbędnie potrzebne do życia - pożywienia, domu, opieki lekarskiej - ale nie mają nawet nadziei na lepszą przyszłość, to staniemy się podobni do owego bogacza, który udawał, że nie widzi żebrzącego Łazarza.

(...) Jak historia osądziłaby pokolenie, które mając do dyspozycji środki wystarczające do wyżywienia ludności całej planety, w bratobójczym zaślepieniu uchylałoby się od tego obowiązku? Jaką pustynią stałby się świat, gdyby naprzeciw ubóstwu nie wychodziła życiodajna miłość?

Kierując spojrzenie ku Jezusowi Chrystusowi - dobremu Samarytaninowi - nie możemy zapominać, że zawsze utożsamiał się On z najmniejszymi - od ubóstwa Żłóbka aż po całkowite ogołocenie na Krzyżu.

Nauczył nas też dystansu do bogactw, zaufania Bogu, gotowości do służby i do dzielenia się 

z braćmi. (...) Nasze postępowanie będzie prawdziwą, autentyczną miarą naszej miłości do Tego, który jest Źródłem życia i miłości, oraz znakiem naszej wierności dla Jego Ewangelii. 

Niech Wielki Post przyczyni się do wzrostu tej świadomości u wszystkich. 

Niechaj umocni wolę świadczenia miłości, aby nie przeminął nadaremno, lecz doprowadził nas - rzeczywiście odnowionych - do radości Paschy!