Zaproszenie do kościoła Najświętszego Serca Jezusowego we Włocławku.

W najbliższą niedzielę, 29 kwietnia, serdecznie zapraszam na spotkania ze mną i moją książką, "Zwiastunowi z Gór", do kościoła Księży Orionistów pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusowego we Włocławku :) Bardzo się cieszę, że tam jadę - to pierwsza parafia w tym mieście, w której będę, zaś trzecia w Polsce należąca do Księży Orionistów - do tej pory odwiedziłam kościoły w Wołominie i w Malborku. Podzielę się świadectwem osobistych spotkań ze Świętym Janem Pawłem II podczas Rekolekcji Oazowych w Rzymie i w Castel Gandolfo u boku umiłowanego Ojca Świętego, w sierpniu 1979 roku, zaś po każdej Mszy Świętej zapraszam na chwilę rozmowy przy stole z książkami - z przyjemnością spotkam się z czytelnikami, będę podpisywać książki :) Szczegóły, jak zawsze, podaję na afiszu :)  Gorąco wszystkich pozdrawiam, do zobaczenia we Włocławku :)               Joasia

Zaproszenie do kościoła Najświętszej Maryi Panny Królowej w Józefowie.

Witam serdecznie :) 22 kwietnia, w piękną, wiosenną niedzielę, zapraszam wszystkich na spotkania ze mną i z moją książką, "Zwiastunowi z Gór, do kościoła pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Królowej w Józefowie koło Legionowa. 
Będę dzielić się krótkim świadectwem niezwykłych osobistych spotkań z Ojcem Świętym Janem Pawłem II podczas Rzymskich Rekolekcji Oazowych przeżywanych w sierpniu 1979 roku w Rzymie, w Castel Gandolfo na zaproszenie naszego umiłowanego Zwiastuna z Gór i u Jego boku :) Po każdej Mszy Świętej zapraszam do stołu z książkami :) Chętnie porozmawiam, będę także podpisywać książki. Szczegółowe informacje podaję na afiszu. Gorąco pozdrawiam, życząc dobrych, pięknych chwil wypoczynku i radosnego spotkania ze Zmartwychwstałym Panem Jezusem podczas niedzielnych Eucharystii i nie tylko :)                                                                     Joasia

Zaproszenie do Bazyliki Świętej Trójcy w Kobyłce.

W najbliższą niedzielę, 15 kwietnia, zapraszam serdecznie na spotkania ze mną i z moją książką, "Zwiastunowi z Gór", do Kobyłki - pod koniec każdej Eucharystii podzielę się świadectwem bliskich, radosnych spotkań ze Świętym Janem Pawłem II podczas Rekolekcji Oazowych III-go stopnia w Rzymie i w Castel Gandolfo, w których dane mi było uczestniczyć, wraz z grupą stu dwudziestu oazowiczów z całej Polski, w sierpniu 1979 roku. Po Mszach Świętych z przyjemnością spotkam się z osobami zainteresowanymi moim świadectwem przy stoliku z książkami - szczegółowe informacje podaję na afiszu. Pozdrawiam wiosennie :)                          Joasia  

Zaproszenie do Sanktuarium Matki Bożej Łaskiej.

Witam serdecznie - za nami czas Wielkiego Postu i Święta Zmartwychwstania Pańskiego - najbliższa niedziela, 8 kwietnia, to Święto Bożego Miłosierdzia ustanowione dla całego Kościoła przez Ojca Świętego Jana Pawła II. Stało się to w Łagiewnikach Krakowskich, w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego 30 kwietnia 2000 roku - tego dnia Jan Paweł Wielki kanonizował Siostrę Faustynę Kowalską. 
https://wpolityce.pl/kosciol/240297-15-lat-temu-swiety-jan-pawel-ii-ustanowil-swieto-bozego-milosierdzia-dla-calego-kosciola-wideo
http://niedziela.pl/artykul/81918/nd/Jan-Pawel-II-i-Milosierdzie-Boze
Właśnie w Niedzielę Miłosierdzia serdecznie zapraszam do Sanktuarium w Łasku - kościoła Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i Świętego Michała Archanioła na spotkania ze mną i z moją książką "Zwiastunowi z Gór" - świadectwem osobistych spotkań z Ojcem Świętym Janem Pawłem II w Rzymie i w Castel Gandolfo podczas Pierwszej Oazy Rzymskiej, która odbyła się w sierpniu 1979 roku, zaledwie w dziesięć miesięcy po wyborze Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. Podczas Mszy Świętych opowiem krótko o tamtych spotkaniach i ich nieprzemijających wartościach,które pozostają na całe życie, zaś po każdej Eucharystii zapraszam wszystkich zainteresowanych moim świadectwem do stołu z książkami :) będzie szansa na chwilę rozmowy, a także możliwość nabycia książki z dedykacją :) Szczegółowe informacje podaję na afiszu. Gorąco pozdrawiam :) Do zobaczenia w Łasku :)                                     Joasia

Trzynaście lat temu Święty Jan Paweł Wielki powrócił do Domu Ojca.

Trzynaście lat temu czuwaliśmy wszyscy - trwali w modlitwie mieszkańcy Polski, Europy, całego

świata... Nasz umiłowany Ojciec Święty Jan Paweł II-Karol Wojtyła, odchodził do Domu Ojca... 
Non Omnis Moriar - nie wszystek umrę...

Jest cały czas z nami - Santo Subito - Ojciec, Brat, Przyjaciel... Każdym gestem, słowem, działaniem Jan Paweł Wielki-Zwiastun z Gór pokazywał nam jak żyć, czym się kierować, w jaki sposób szukać właściwych ścieżek, dokonywać w życiu właściwych wyborów. Był i jest Darem - żył Ewangelią Chrystusa i uczył jak iść tą drogą.

12 sierpnia 1979 roku podczas Eucharystii odprawianej w Ogrodach Castel Gandolfo dla grupy stu dwudziestu osób - uczestników Pierwszej Oazy Rzymskiej, wśród których miałam szczęście się znaleźć - Ojciec Święty Jan Paweł II mówił słowa ważne i prosił, żebyśmy przekazywali je dalej, naszym kolegom, rodzinom, rodakom... 

(...) Czyż nie mało jest dzisiaj ludzi, i to często ludzi młodych, waszych rówieśników, którzy są zmęczeni? Zdawało by się, że życie nie jest pustynią, że człowiek tak bardzo je wspaniale urządził, tak bardzo może się cieszyć owocami swojego geniusza, dziełami postępu.

Tylu jest ludzi zmęczonych, tylu jest ludzi, którzy nie widzą sensu życia i zapadają w sen. Ten wielki prorok Starego Przymierza, prorok Eliasz ma wymowę prorocką przez sam stan swojego ducha, przez tę frustrację wewnętrzną, której się poddał. I wtedy słyszy słowo: „Wstań! Weź i jedz, czeka cię jeszcze długa droga”.

Ale można by też powiedzieć, że słyszy jeszcze inne słowo: „Zbudź się! Pan jest dobry!”

To jest właśnie to słowo, to tajemnicze słowo, to sakralne słowo, które musi usłyszeć człowiek wszystkich epok, które musi usłyszeć człowiek współczesny, ażeby ta wędrówka, jaką jest życie, nabrała dla niego sensu.

Wstań! Pan jest dobry! Moi drodzy, wy wszyscy usłyszeliście to słowo w waszych wspólnotach i każdy z was i każda z was, usłyszeliście to słowo w głębi swojego serca.

Pan jest dobry! Bóg jest dobry! I oto w ślad za tym syntetycznym słowem objawia się wszystko to, co świadczy o dobru, co świadczy o Bogu, co świadczy o Jego dobroci.

Jest dobry, ponieważ daje się nam.(...) Ale przede wszystkim jest dobry, ponieważ daje się nam sam. Ażeby się nam dać, stanie się człowiekiem.

I jest taki trzydziestoletni okres w dziejach człowieka, w dziejach ludzkości, kiedy chodzi po Ziemi Człowiek-Bóg, Bóg-Człowiek i dzieli z człowiekiem, swoim współczesnym i nie tylko współczesnym, człowiekiem wszystkich czasów, jego życie, jego trudy, jego zmęczenie, jego radości, jego problemy. I mówi ludzkim językiem i miłuje ludzkim sercem.

A to wszystko, co mówi w ludzkim języku, jest Bożym Słowem, jest wyrazem tego, że Bóg nam się daje jako Prawda, że dzieli się z nami Prawdą.

Nie poprzestaje na tym. Dzieli się z nami sobą, i tę tajemnicę obdarowania człowieka sobą czyni szczytem i ośrodkiem wspólnoty, która wokół Niego się kształtuje i która trwa przez wieki, wspólnoty, którą my stanowimy, wspólnoty, której na imię Kościół.

Daje nam siebie w Sakramencie. Sakrament zrodził się z Jego zbawczego, odkupieńczego czynu. Ten czyn był Ofiarą. Złożył za człowieka, za wszystkich i za każdego, siebie. W Ofierze dał swoje Ciało i swoją Krew. W ten sposób bowiem umiera się na Krzyżu, że się daje Ciało i Krew aż do ostatniego słowa, aż do ostatniego tchnienia, aż do tego – Wykonało się. I w ten sposób składa się Ofiarę, że umierając na Krzyżu, zostawia się to Ciało i Krew jako Pokarm. Pokarm, żeby kiedyś znużony człowiek wędrujący po pustyni życia, jak ten prorok, jak Eliasz, mógł w krytycznej chwili usłyszeć słowo: „Obudź się! Pan jest dobry! Obudź się! Tutaj jest Pokarm i Napój. Czeka cię jeszcze droga!”

Moi drodzy, wy jesteście młodzi. Wy nie możecie inaczej myśleć, inaczej czuć, tylko właśnie tak! Was czeka droga, was czeka droga! Wy jesteście przyszłością świata, wy jesteście nadzieją pokolenia, które powoli przechodzi. Was czeka droga. Ale właśnie dlatego, że was czeka droga, wy musicie mieć głębokie poczucie sensu tej drogi. I musicie także wiedzieć o tym Pokarmie tajemniczym, musicie znać smak tego Pokarmu, któremu na imię Eucharystia. Ma on smak Chleba i Wina, ma on smak Miłości, ma on smak Boga samego. Dzisiaj Święty Paweł mówi do nas śmiałym językiem, mówi do chrześcijan, do Efezjan i mówi do nas: „Jesteście naśladowcami Boga, bądźcie naśladowcami Boga” – i nie mówi nic za wiele.(...)  Chrystus został, nie tylko w Pokarmie. Sakrament Jego Ciała i Krwi, Eucharystia, jest Znakiem, w którym dając nam siebie, daje nam Ducha swojego.

Powiedział kiedyś apostołom: „Ja, pożyteczne jest, abym odszedł, bo kiedy odejdę, poślę was… poślę wam Ducha. Jeśli nie odejdę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie, jeśli odejdę, poślę Go do was”.

My mamy brać Ducha, Ducha Świętego. Nam nie wolno Ducha Świętego zasmucać! Czym? Naszą ograniczonością, ciasnotą naszej ludzkiej duszy, naszymi przyzwyczajeniami w sposobie myślenia i działania, naszym zamknięciem.

On chce być w nas, On chce w nas działać, On chce w nas, nas przetwarzać, bo przecież mamy być naśladowcami Boga. Stworzeni na Jego obraz i podobieństwo, mamy w życiu swoim urzeczywistnić wszystko to, co wynika z obrazu i podobieństwa Boga żywego. (...) Bóg jest dobry! Pan jest dobry! I niech z tego nabierze na nowo sensu ten dzień, który dał nam Pan i każdy dzień i całe życie nasze.

I niech z tego w sercach naszych rozrośnie się na nowo ta wielka radość – jest w sercu moim ogromna radość – ta radość, o której śpiewają oazy po całej ziemi polskiej, a teraz także nawet i na ziemi włoskiej. Niech się rozrośnie w sercach waszych ta ogromna radość i niech się udzieli innym tak, jak udzielała się radość apostołów poprzez wszystkie doświadczenia i cierpienia, które znosili, poprzez to wszystko, co stanowi niejako powtórzenie tych cierpień, prześladowań w naszej epoce.

Niech się w naszych sercach rozrośnie ta ogromna radość i niech porwie za sobą ludzi, naszych braci.

Wstań! Pan jest dobry! Czeka cię daleka droga! Amen.

Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwie zmartwychwstał, Alleluja!

Z Ewangelii Świętego Mateusza  28 (1 – 8)

Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia, przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób. A oto powstało wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem Anioł Pański zstąpił z nieba, podszedł, odsunął kamień i usiadł na nim. Postać jego jaśniała jak błyskawica, a szaty jego były białe jak śnieg. Ze strachu przed nim zadrżeli strażnicy i stali się jakby umarli. Anioł zaś przemówił do niewiast: „Wy się nie bójcie, gdyż wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał jak powiedział. Chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał. A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: Powstał z martwych i oto udaje się przed wami do Galilei. Tam Go ujrzycie. Oto, co wam powiedziałem.” Pośpiesznie więc oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością i pobiegły oznajmić to Jego uczniom.

Karol Wojtyła – „Wigilia Wielkanocna 1966” – fragmenty

(….)

Ciało ludzkie w historii umiera częściej niż drzewo, umiera wcześniej
Trwa człowiek poza progiem śmierci w katakumbach i kryptach.
Trwa człowiek, który odszedł, tych, co po nim przychodzą.
Trwa człowiek, który nadchodzi, w tych, co odeszli.
Trwa człowiek poza wszelkim odejściem i przyjściem

w sobie
i w Tobie.(…)

DRZEWO mówiło tak:
nie lękaj się, gdy umieram - nie lękaj się ze mną umrzeć,
nie lękaj się śmierci - bo patrz, odżywam: śmierć tylko dotknęła kory.
Nie lękaj się ze mną umrzeć i odżyć. Zasklepi się znak.
Dojrzeje w nim wszystko na nowo - 
i owoc nie opadnie ciężarem własnym.
DRZEWO odda owoce temu, kto je szczepił -
będziecie pożywać owoce wyrosłe ze Mnie, Zranionym Drzewie.(…)

Ożyje woda, ożyją drzewa, OŻYJE ZIEMIA, stanie się obrzędem - 
wprowadzi cię poza krąg umierania, jaki w niej samej tkwi.
Czyż konieczność ŻYCIA - jak mówi Ziemia i Woda każdej wiosny
- nie jest głębsza niż konieczność śmierci?
-tak mówią Ziemia i Woda, szemrząc do siebie wzajemnie.(…)

Jest taka Noc, gdy czuwając przy Twoim grobie, najbardziej
jesteśmy Kościołem -
jest to noc walki, jaką toczy w nas rozpacz z nadzieją:
ta walka wciąż się nakłada na wszystkie walki dziejów,
napełnia je wszystkie w głąb
(wszystkie one - gdy tracą swój sens? czy go wtedy właśnie zyskują?)
Tej Nocy obrzęd Ziemi dosięga swego początku.
Tysiąc lat jest jak jedna Noc: Noc czuwania przy Twoim grobie.

Julian Tuwim

„Przyjście”

Uciszcie się, uciszcie się, 
Połóżcie dłonie na sercach: 
Przez łąki kroczy jasny Zjaw, 
Jak cień po bladych kobiercach. 
Uciszcie się, uciszcie się, 
Zbliża się Pasterz z oddali, 
A w ręce ma błękitny krzyż, 
A na nim krople korali. 
Uciszcie się, uciszcie się, 
Padnijcie na kolana! 
Hosanna, mówcie, chwała Mu! 
Witajcie śpiewem Pana.