Joanna Jurkiewicz-Zwiastunowi z Gór: maja 2020

Ojciec Święty Jan Paweł II - Wadowice, 16 czerwca 1999 roku,
słowa Ojca Świętego Jana Pawła II do mieszkańców - fragmenty
Po raz kolejny, w czasie mojej posługi Kościołowi powszechnemu na Stolicy św. Piotra, przybywam do moich rodzinnych Wadowic. Z wielkim wzruszeniem patrzę na to miasto lat dziecięcych, które było świadkiem mych pierwszych kroków, pierwszych słów i tych — jak mówi Norwid — «pierwszych ukłonów», co są «jak odwieczne Chrystusa wyznanie: „Bądź pochwalony!” Miasto mojego dzieciństwa, dom rodzinny, kościół mojego Chrztu Świętego... Pragnę wejść w te gościnne progi, na nowo ukłonić się rodzinnej ziemi i jej mieszkańcom, i wypowiedzieć słowa, którymi wita się domowników po powrocie z dalekiej drogi: «Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!» A dom był tutaj za moimi plecami przy Kościelnej. A kiedy patrzyłem przez okno widziałem na murze kościelnym zegar słoneczny i napis: «Czas ucieka, wieczność czeka».(...)

Z synowskim oddaniem całuję próg domu rodzinnego, wyrażając wdzięczność Opatrzności Bożej za dar życia przekazany mi przez moich Rodziców, za ciepło rodzinnego gniazda, za miłość moich najbliższych, która dawała poczucie bezpieczeństwa i mocy, nawet wtedy, gdy przychodziło zetknąć się z doświadczeniem śmierci i trudami codziennego życia w trudnych czasach.(...)

Z głęboką czcią całuję też próg Domu Bożego - wadowickiej Fary, a w niej chrzcielnicę, przy której zostałem wszczepiony w Chrystusa i przyjęty do wspólnoty Jego Kościoła. W tej świątyni przystąpiłem do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej. Tu byłem ministrantem. Tu dziękowałem Bogu za dar kapłaństwa i - już jako arcybiskup krakowski - tu przeżywałem swój srebrny jubileusz kapłański. Ile dobra, ile łask wyniosłem z tej świątyni i z tej parafialnej wspólnoty, wie jedynie Ten, który jest Dawcą wszelkich łask. Jemu, Bogu w Trójcy jedynemu, oddaję dziś chwałę na progu tego kościoła.(...)

W każdym razie tu w tym mieście Wadowicach wszystko się zaczęło. I życie się zaczęło, i szkoła się zaczęła, i studia się zaczęły, i teatr się zaczął, i kapłaństwo się zaczęło.

Witam serdecznie wszystkich Czytelników :)))
18 maja 2020 roku!!!
Dzisiaj z ogromną radością i dziękczynieniem świętujemy Setną Rocznicę Urodzin Karola Wojtyły - umiłowanego Ojca Świętego Jana Pawła II Wielkiego :)))
Panie Boże, jak Ci dziękować za ten niezwykły Dar, za Znak naszych czasów... Tak wiele dobra, piękna, miłości otrzymaliśmy w Osobie, w życiu i nauczaniu naszego cudownego polskiego Papieża, a wcześniej zwykłego chłopca, młodzieńca, księdza, biskupa, kardynała.

22 października 1978 roku - Plac Świętego Piotra, Msza Święta Pontyfikalna Ojca Świętego Jana Pawła II - homilia, fragmenty
"Nie lękajcie się! Otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi! Dla Jego zbawczej władzy otwórzcie granice państw, systemów ekonomicznych i politycznych, szerokie dziedziny kultury, cywilizacji, rozwoju! Nie lękajcie się! Chrystus wie, co nosi w swoim wnętrzu człowiek. On jeden to wie!(...) Pozwólcie więc, proszę was, błagam was z pokorą i zaufaniem - pozwólcie Chrystusowi mówić do człowieka! On jeden ma słowa życia. Tak, życia wiecznego!(...)
Proszę was - bądźcie ze mną! Na Jasnej Górze i wszędzie. Nie przestawajcie być z Papieżem, który dziś prosi słowami poety: "Panno Święta, co Jasnej bronisz Częstochowy i w Ostrej świecisz Bramie..." - i do was kieruję te słowa w takiej niezwykłej chwili.(...)
Módlcie się za mnie, pomóżcie mi, abym mógł wam służyć. Amen."

Jesteś cały czas z nami, kochany Ojcze Święty - tak bardzo byłeś dla ludzi, nie dla siebie, dla wszystkich na świecie, ale najszczególniej dla Polaków, dla Ojczyzny, którą umiłowałeś. Nie odszedłeś daleko - jesteś z nami cały czas duchowo i w każdym słowie, które wypowiedziałeś. Jestem pewna, że spoglądasz na nas troskliwie z okna w Domu Ojca i z miłością wielką orędujesz za nami - czasem z uśmiechem, czasem ze smutkiem w oczach i w sercu...
Kochany Janie Pawle Wielki, bądź naszym Przewodnikiem, Nauczycielem, Przyjacielem - tak bardzo potrzebne są nam wciąż i wciąż na nowo Twoje słowa, drogowskazy wskazujące właściwe ścieżki w podążaniu za Ewangelią Chrystusa.

Ponad czterdzieści lat temu otrzymałam wielki Dar - dane mi było uczestniczyć w niezwykłych, najpiękniejszych Rekolekcjach Oazowych III-go stopnia w Wiecznym Mieście i w Castel Gandolfo.
Przez całe moje dorosłe życie w głowie i w sercu pozostają tamte osobiste spotkania ze Świętym Janem Pawłem II podczas Pierwszej Oazy Rzymskiej przeżywanej w sierpniu 1979 roku na zaproszenie i w obecności Ojca Świętego i słowa, które wtedy usłyszeliśmy - nasza studwudziestoosobowa grupa polskiej młodzieży wkraczająca na ścieżki dorosłego życia:
"Ten wielki prorok Starego Przymierza, prorok Eliasz, ma wymowę prorocką przez sam stan swojego ducha, przez tę frustrację wewnętrzną, której się poddał. I wtedy słyszy słowo: "Wstań! Weź i jedz, czeka cię jeszcze długa droga." Ale można by też powiedzieć, że słyszy jeszcze inne słowo: "Zbudź się! Pan jest dobry!" To jest właśnie to słowo, to tajemnicze słowo, to sakralne słowo, które musi usłyszeć człowiek wszystkich epok, które musi usłyszeć człowiek współczesny, ażeby ta wędrówka, jaką jest życie, nabrała dla niego sensu.(...) Pan jest dobry! Bóg jest dobry!(...) Jest dobry, ponieważ daje się nam.(...) Daje nam Siebie w Sakramencie.(...) W ten sposób składa się Ofiarę, że umierając na Krzyżu zostawia się to Ciało i Krew jako Pokarm. Pokarm, żeby kiedyś znużony człowiek wędrujący po pustyni życia, jak ten prorok, jak Eliasz, mógł w krytycznej chwili usłyszeć słowo: "Obudź się! Pan jest dobry! Obudź się! Tutaj jest Pokarm i Napój. Czeka cię jeszcze droga!"(...)
Niech się w naszych sercach rozrośnie ta ogromna radość i niech porwie za sobą ludzi, naszych braci. Wstań! Pan jest dobry! Czeka cię daleka droga! Amen."

Wadowice, 7 czerwca 1979 rok - słowa Jana Pawła II do mieszkańców Wadowic, fragmenty
Z wielkim wzruszeniem przybywam dzisiaj do tego miasta, w którym się urodziłem - do parafii, w której zostałem ochrzczony i przyjęty do wspólnoty Kościoła Chrystusowego, do środowiska, z którym związałem się przez osiemnaście lat mojego życia od urodzenia do matury. Kiedy patrzę na ten rynek, to prawie każdy szczegół łączy się tu dla mnie ze wspomnieniem najwcześniejszego okresu życia.(...) Myślą i sercem wracam nie tylko do domu, w którym się urodziłem, obok kościoła, ale również do szkoły podstawowej tu, w rynku i z kolei do gimnazjum wadowickiego imienia Marcina Wadowity, do którego uczęszczałem.(...) Kiedy patrzę wstecz, widzę jak droga mojego życia poprzez środowisko tutejsze, poprzez parafię, poprzez moją rodzinę, prowadzi mnie do jednego miejsca, do chrzcielnicy w wadowickim kościele parafialnym. Przy tej chrzcielnicy zostałem przyjęty do łaski Bożego synostwa i wiary Odkupiciela mojego, do wspólnoty Jego Kościoła w dniu 20 czerwca 1920 roku.

"O Tobie, Ojcze, serce śpiewa" - Andrzej Marian Jurkiewicz

Gdzie Chochołowskiej Doliny czas płynie,

gdzie Jarząbczy Potok srebrzy się i szumi

szedł drogą tatrzańskiej dziedziny…

Bywał, gdzie wioseł plusk w przejrzystej wodzie

i łąki kwiatami pachnące,

gdzie łany zbóż rozmaite,

i świerszcze w polu grające.

Gdzie wiosną sad zielenieje,

latem dojrzewają zboża,

gdzie jesienią liście się złocą,

zimą śnieg okrywa pola.

Byłeś marzeniem, nadzieją, przebudzeniem,

Ojcem, Bratem, Nauczycielem,

przykładem, radością, tęsknotą,

bólu ukojeniem…

O każdej porze, w każdym miejscu,

na polnej ścieżce,

czy na górskim szlaku,

czy to na morzu,

czy w przestworzach nieba

o Tobie, Ojcze serce śpiewa!

Kraków, 9 czerwca 1979 roku - homilia Ojca Świętego Jana Pawła II
podczas Mszy Świętej na Błoniach, fragmenty
Musicie być mocni, drodzy bracia i siostry! Musicie być mocni tą mocą, którą daje wiara! Musicie być mocni mocą wiary! Musicie być wierni! Dziś tej mocy bardziej wam potrzeba niż w jakiejkolwiek epoce dziejów. Musicie być mocni mocą nadziei, która przynosi pełną radość życia i nie dozwala zasmucać Ducha Świętego! Musicie być mocni mocą miłości, która jest potężniejsza niż śmierć, jak to objawił Święty Stanisław i Błogosławiony Maksymilian Maria Kolbe. Musicie być mocni miłością, która "cierpliwa jest, łaskawa jest... nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą... nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz wpółweseli się z prawdą". Która "wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma", tej miłości, która "nigdy nie ustaje" (1 Kor 13,4-8).
Musicie być mocni, drodzy bracia i siostry, mocą tej wiary, nadziei i miłości świadomej, dojrzałej, odpowiedzialnej, która pomaga nam podejmować ów wielki dialog z człowiekiem i światem na naszym etapie dziejów - dialog z człowiekiem i światem, zakorzeniony w dialogu z Bogiem samym: z Ojcem przez Syna w Duchu Świętym - dialog Zbawienia.(...)

I dlatego pozwólcie, że zanim odejdę, popatrzę jeszcze stąd na Kraków - na ten Kraków, w którym każdy kamień i każda cegła jest mi droga - i popatrzę stąd na Polskę...
I dlatego, zanim stąd odejdę, proszę was, abyście całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię "Polska", raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością - taką, jaką zaszczepia w nas Chrystus na chrzcie świętym, - abyście nigdy nie zwątpili i nie znużyli się, i nie zniechęcili, - abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy.
Proszę was -
- abyście mieli ufność nawet wbrew każdej swojej słabości, abyście szukali zawsze duchowej mocy u Tego, u którego tyle pokoleń ojców naszych i matek ją znajdowało
- abyście od Niego nigdy nie odstąpili
- abyście nigdy nie utracili tej wolności ducha, do której On wyzwala człowieka
- abyście nigdy nie wzgardzili tą Miłością, która jest największa, która się wyraziła przez Krzyż, a bez której życie ludzkie nie ma ani korzenia, ani sensu.

Proszę was o to przez pamięć i przez potężne wstawiennictwo Bogarodzicy z Jasnej Góry i wszystkich Jej sanktuariów na ziemi polskiej, przez pamięć św. Wojciecha, który zginął dla Chrystusa nad Bałtykiem, przez pamięć św. Stanisława, który legł pod mieczem królewskim na Skałce.
Proszę was o to. Amen.