Zaproszenie do parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Górznie, w Diecezji Toruńskiej.

Witam wszystkich Czytelników i zapraszam serdecznie na spotkania ze mną i z moją książką - "Zwiastunowi z Gór" - w sobotę wieczorem i przez całą niedzielę, 6 i 7 lipca do kościoła pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego w Górznie.

To kolejna parafia w Diecezji Toruńskiej, w której będę z dzielić się moim świadectwem osobistych spotkań ze Świętym Janem Pawłem II. 

W minionych kilku latach byłam, między innymi, w Toruniu w parafii prowadzonej przez Księży Michalitów, w Nowym Mieście Lubawskim, w Brodnicy i w październiku 2023 roku w Golubiu. 

Bardzo cieszę się z możliwości pobytu w Górznie i z zaplanowanych spotkań w historycznej, wielowiekowej świątyni. Szczególną radością dla mnie jest fakt, że dokładnie miesiąc temu minęło dwadzieścia pięć lat od dnia 6 czerwca 1999 roku, kiedy Ojciec Święty Jan Paweł II przybył do Torunia w ramach Ósmej Pielgrzymki do Ojczyzny. 

https://gorzno.parafialnastrona.pl/historia-parafii

http://www.odznaka.kuj-pom.bydgoszcz.pttk.pl/opisy/1c/gorzno.htm

Pod koniec każdej Eucharystii opowiem krótko o niezatartych wartościach wypływających 

z osobistych spotkań z Ojcem Świętym Janem Pawłem II, z nauczania zawartego w homiliach i z każdego słowa wypowiedzianego przez naszego Papieża w prywatnych rozmowach, których miałam szczęście doświadczyć podczas Pierwszej Oazy Rzymskiej III-go stopnia przeżywanej w Rzymie i w Castel Gandolfo w sierpniu 1979 roku na zaproszenie i w czynnej obecności umiłowanego Jana Pawła Wielkiego.

Po Mszach Świętych z przyjemnością spotkam się przy stole z książkami z osobami zainteresowanymi świadectwem. Będzie to czas na chwilę rozmowy i wpisanie dedykacji.

Szczegółowe informacje podaję na afiszu. Z radością oczekuję na spotkania w Górznie :))) 

Wszystkich gorąco pozdrawiam :)                                                     Joasia Jurkiewicz

Ojciec Święty Jan Paweł II - Toruń, 6 czerwca 1999 - Nabożeństwo Czerwcowe,                                                                                                             przemówienie, fragmenty

"Serce Jezusa, Pokoju i Pojednanie nasze - zmiłuj się nad nami!"

Pochylamy się z wiarą przed wielką tajemnicą Miłości Boskiego Serca i pragniemy oddać Mu cześć i chwałę. Witaj Jezu! Witaj Serce Boże Syna Człowieczego, które tak bardzo umiłowało ludzi.

(...) Pozdrawiam bliski memu sercu Toruń i piękne Pomorze Nadwiślańskie. Cieszę się, że mogłem przybyć do waszego miasta, które sławą okrył jeden z największych astronomów świata, Mikołaj Kopernik.

(...) Oto Serce Zbawiciela - czytelny znak Jego niezwyciężonej Miłości i niewyczerpane źródło prawdziwego Pokoju. W Nim mieszka cała Pełnia - Bóstwo na sposób Ciała.

Pokój, który przynosi na Ziemię Chrystus, pochodzi właśnie z tej Pełni i z tej Miłości. 

Jest darem miłującego Boga, który ukochał człowieka w Sercu Jednorodzonego Syna.

(...) Jezus jest Pokojem, jest naszym pojednaniem. To On zburzył wrogość, jaka powstała po grzechu człowieka i pojednał z Ojcem wszystkich ludzi przez śmierć na Krzyżu.

Na Golgocie zostało przebite włócznią Serce Jezusa na znak Jego zupełnego daru z Siebie, Miłości ofiarnej, zbawczej, którą do końca nas umiłował budując fundament pod przyjaźń Boga z ludźmi.

Oto dlaczego Pokój Chrystusa jest inny niż ten, jaki wyobraża sobie świat.

(...) Kościół nieustannie żyje Ewangelią pokoju. Głosi ją wszystkim ludziom i narodom. Niestrudzenie ukazuje drogi pokoju i pojednania.

(...) Eucharystia jest szczytem naszego pokoju. W niej dokonuje się Ofiara pojednania 

z Bogiem i braćmi, rozbrzmiewa Słowo Boże zwiastujące pokój, płynie nieustanna modlitwa - Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem.

W Eucharystii otrzymujemy Dar samego Jezusa, który ofiarowuje Siebie i staje się naszym Pokojem. Doświadczamy wówczas ze szczególną wyrazistością, że tego Pokoju świat dać 

nie może, bo go nie zna.

Sławimy dzisiaj Pokój naszego Pana, Jezusa Chrystusa - Pokój, jakiego On udzielił tym wszystkim, którzy zetknęli się z Nim w czasie Jego ziemskiego życia, Pokój, którym radośnie pozdrowił uczniów po swoim Zmartwychwstaniu.

(...) Chrystus wie, że największym szczęściem jest takie zjednoczenie z Bogiem, które czyni człowieka synem Bożym. Pośród różnych dróg prowadzących do pełni szczęścia wskazuje 

i tę, która prowadzi poprzez czynienie pokoju i dzielenie się nim z innymi. 

Ludzie pokoju godni są imienia synów Bożych. Jezus takich ludzi nazywa szczęśliwymi.

"Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój" - godność tego imienia słusznie przysługuje wyniesionemu dziś do chwały Ołtarzy Księdzu Stefanowi Wincentemu Frelichwskiemu. 

Całe jego życie jest bowiem jakby zwierciadłem, w którym odbija się blask owej Chrystusowej filozofii, wedle której prawdziwe szczęście osiąga ten, kto w zjednoczeniu 

z Bogiem staje się człowiekiem pokoju, czyni pokój i niesie pokój innym.

Ten toruński kapłan, który pełnił pasterską posługę przez niespełna osiem lat, dał czytelne świadectwo swego oddania Bogu i ludziom.

(...) Jako kapłan zawsze miał świadomość, że jest świadkiem Wielkiej Sprawy, a równocześnie z głęboką pokorą służył ludziom. Dzięki dobroci, łagodności i cierpliwości pozyskał wielu dla Chrystusa również w tragicznych okolicznościach wojny i okupacji.

(...) Oddał swoje kapłańskie życie Bogu i ludziom niosąc pokój ofiarom wojny.

Dzielił się tym pokojem hojnie z innymi, bo dusza jego czerpała siłę z Chrystusowego Pokoju. A była to tak wielka moc, że nawet śmierć męczeńska nie zdołała zniszczyć tego Pokoju.

(...) Pokój może przetrwać tylko wówczas, gdy jest zakorzeniony w wyższych wartościach, oparty  na normach moralnych i otwarty na Boga.

(...) Pokój jest możliwy, pokój jest konieczny, pokój jest pierwszą powinnością wszystkich! Oby świt trzeciego tysiąclecia stał się początkiem nowej ery, w której szacunek dla każdego człowieka i braterska solidarność między narodami przezwyciężą - z Bożą pomocą - kulturę nienawiści, przemocy i śmierci.

Przyjmujemy z wielką wdzięcznością świadectwo życia Błogosławionego Wincentego Frelichowskiego - współczesnego bohatera, kapłana i człowieka pokoju - jako wezwanie dla naszego pokolenia.

(...) On, Chrystus, jest Alfą i Omegą, Początkiem i Końcem.

Do Niego należy ten świat i jego losy.

Dzisiaj, kiedy oddajemy cześć Jego Najświętszemu Sercu, módlmy się gorąco o pokój!

Przede wszystkim o pokój w naszych sercach, ale także w naszych rodzinach, narodzie 

i na całym świecie!

Serce Jezusa, Pokoju i Pojednanie nasze - zmiłuj się nad nami! Amen!