Emilii - Matce mojej
Nad Twoją białą mogiłą
białe kwitną życia kwiaty -
O, ileż lat to już było
bez Ciebie - duchu skrzydlaty.
Nad Twoją białą mogiłącisza jasna promienieje,
jakby w górę coś wznosiło,
jakby krzepiło nadzieję.
Nad Twoją białą mogiłą
klęknąłem ze swoim smutkiem -
o, jak to dawno już było -
jak się dziś zdaje malutkim.
Karol Wojtyła
Ktoś się długo pochylał nade mną
Cień nie ciążył na krawędziach brwi.
Jakby światło pełne zieleni,
jakby zieleń, lecz bez odcieni,
zieleń niewysłowiona, oparta na kroplach krwi.
To nachylenie dobre, pełne chłodu zarazem i żaru,
Które się we mnie osuwa, a pozostaje nade mną,
chociaż przemija opodal - lecz wtedy staje się
wiarą i pełnią.
To nachylenie dobre, pełne chłodu zarazem i żaru,
taka milcząca wzajemność.
Zamknięty w takim uścisku - jakby muśnięcie po twarzy,
po którym zapada zdziwienie i cisza, cisza bez słowa,
która nic nie pojmuje, niczego nie równoważy -
w tej ciszy unoszę nad sobą nachylenie Boga.
„Non
abbiate paura!”
„Nie lękajcie się przyjąć Chrystusa i władzę Chrystusa! Dopomóżcie Papieżowi i wszystkim, którzy chcą służyć Chrystusowi i mocą władzy Chrystusa służyć człowiekowi i całej ludzkości!
Nie lękajcie się! Otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi! Otwórzcie dla Jego mocy zbawczej granice państw, systemów ekonomicznych, systemów politycznych, rozległe dziedziny kultury, cywilizacji, postępu! Nie lękajcie się! Chrystus wie, co jest w człowieku, On jeden!”
„Nie lękajcie się przyjąć Chrystusa i władzę Chrystusa! Dopomóżcie Papieżowi i wszystkim, którzy chcą służyć Chrystusowi i mocą władzy Chrystusa służyć człowiekowi i całej ludzkości!
Nie lękajcie się! Otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi! Otwórzcie dla Jego mocy zbawczej granice państw, systemów ekonomicznych, systemów politycznych, rozległe dziedziny kultury, cywilizacji, postępu! Nie lękajcie się! Chrystus wie, co jest w człowieku, On jeden!”
22 października 1978 rok, Plac świętego Piotra,
Jan Paweł II
„Ave
Maria! Witaj Matko Boga! Twój Syn, Jezus Chrystus jest naszym Odkupicielem
i Panem. Jest naszym Mistrzem. A Ty, która w chwili Zwiastowania cały
program swego życia ujęłaś w tych prostych słowach – oto ja, Służebnica Pańska,
niech mi się stanie według Twego słowa. – wszystkich ogarniasz, do wszystkich
się przybliżasz, wszystkich, po macierzyńsku, poszukujesz.
27 stycznia 1979
rok, Guadalupe, Jan Paweł II
„Nie zapominajmy przedwiecznej Bożej
Mądrości, która stanowi o prawdzie i o znaczeniu ludzkiego bytowania
w każdym czasie i na każdym miejscu. Nie pozwólmy sobie wyrywać tych korzeni,
jakie Boża Mądrość zapuściła w naszych dziejach i w naszych duszach.
Nie pozwólmy zagubić dziedzictwa, na
którym spoczął Znak Wiecznego Zbawienia.
Czerwiec 1991 rok, Lubaczów Jan Paweł II
Pozwólcie mi być dobrej myśli i pomóżcie
papieżowi, żeby się nie musiał martwić.”
Czerwiec 1991
rok, Płock, Jan Paweł II
„Pozwólcie więc, zanim stąd odejdę…
Patrzę jeszcze stąd na Kraków, ten Kraków, w którym każdy kamień i każda cegła
jest mi droga… I patrzę stąd na Polskę!
I dlatego, zanim stąd odejdę, proszę
was, abyście całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię Polska, raz jeszcze
przyjęli z wiarą, z nadzieją i miłością taką, jaką zaszczepia w nas Chrystus na
Chrzcie Świętym, abyście nigdy nie zwątpili i nie zniechęcili się, abyście nie
podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy!”
Czerwiec 1979 rok, Kraków, Jan
Paweł II
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz