Joanna Jurkiewicz-Zwiastunowi z Gór: "Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie" - Zaproszenie do parafii Matki Bożej Królowej Polski w Rybienku Leśnym.

(Łk 17, 5-10) Apostołowie prosili Pana: "Dodaj nam wiary."

Pan rzekł: "Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie - Wyrwij się z korzeniem i posadź się w morze - a byłaby wam posłuszna.

Kto z was mając sługę, który orze lub pasie, powie mu gdy on wróci z pola: 'Pójdź zaraz

i siądź do stołu'? Czy nie powie mu raczej: 'Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił'?

Czyż okazuje wdzięczność słudze za to, że wykonał to, co mu polecono?

Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: "Słudzy nieużyteczni jesteśmy, wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać."

Witam wszystkich moich Czytelników :)

Szybko minęło lato i wrześniowe dni zapowiadające początek jesieni i już zaczął się październik - miesiąc szczególnie poświęcony Maryi i modlitwie różańcowej.

Miejmy nadzieję, że będzie to przez długie tygodnie złota, piękna polska jesień.

W najbliższą niedzielę, 5 października, serdecznie zapraszam na spotkania ze mną i z moją książką-świadectwem, "Zwiastunowi z Gór", do Rybienka Leśnego koło Wyszkowa.

W samym Wyszkowie, należącym do Diecezji Łomżyńskiej, byłam już w dwóch parafiach - Świętej Rodziny i Świętego Wojciecha - zaś parafia w Rybienku położona jest na terenie Diecezji Warszawsko-Praskiej.

http://www.parafiarybienkolesne.pl/historia

Pod koniec każdej niedzielnej Eucharystii w kościele pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polski będę dzielić się świadectwem wartości osobistych spotkań z Ojcem Świętym Janem Pawłem II, których dane mi było doświadczyć w sierpniu 1979 roku podczas pierwszych Rekolekcji Oazowych III-go stopnia, które odbywały się w Wiecznym Mieście i w Castel Gandolfo oraz w innych pięknych miejscach we Włoszech na zaproszenie i z udziałem naszego cudownego Gospodarza i Przyjaciela - Jana Pawła II, którego polscy oazowicze nazwali Zwiastunem z Gór. Postaram się przybliżyć atmosferę tamtych niezwykłych, cudownych dni, opowiem o tym, jak ważne były i są nadal treści, które przekazywał nam nasz umiłowany Ojciec Święty, jak głęboko zapadły w moje serce Jego słowa i każdy gest.

Po Mszach Świętych zapraszam do stołu z książkami - z przyjemnością spotkam się

i porozmawiam z każdym, kogo zainteresuje moje świadectwo. Będzie czas na chwilę refleksji, podzielenie się osobistymi wrażeniami, wspomnieniami.

Będę także podpisywać książki. Wszystkich gorąco pozdrawiam :) Joasia Jurkiewicz

Ojciec Święty Jan Paweł II - Warszawa, 9 czerwca 1991 - homilia, fragmenty

"Będziesz miłował..." (Mk 12, 30)

(...) Przykazanie miłości ogarnia sobą wszystkie przykazania Dekalogu i doprowadza je do pełni - w nim wszystkie się zawierają, z niego wszystkie wynikają, do niego wszystkie zmierzają. Taka jest wewnętrzna logika Przymierza Boga z człowiekiem.

Przymierze to osiągnęło swą pełnię w Jezusie Chrystusie. W Nim też została objawiona pełnia dobra dana człowiekowi przez Stwórcę, a równocześnie zadana mu, jako istocie Bogu podobnej.

(...) W każdym swoim wymiarze przykazanie miłości jest odniesione do ludzkiej woli, która jest wolna. Człowiek kierując się światłem rozumu, czyli sądem sumienia, wybiera, a w ten sposób rozstrzyga i stanowi o sobie. Nadaje kształt swym uczynkom.

Przykazanie miłości jest skierowane do wolnej woli, od niej bowiem zależy, czy człowiek nada swym uczynkom, swemu postępowaniu kształt miłości, lub też inny kształt - miłości przeciwny.

(...) "Nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje"(J 15, 13) - powiedział Chrystus. Chrystus sam jest pierwszym wśród tych, którzy dawali życie - za bliźnich, za sprawę, za Ojczyznę. Nie brak w naszych dziejach Jego naśladowców.

Jeśli pamiętamy o tej wielkiej daninie krwi, jaką Warszawa tyle razy składała na ołtarzu miłości Ojczyzny, jawi nam się nasza stolica - zwłaszcza w chwilach podniosłych - jako męczeńskie Sanktuarium Narodu.

Męczeńskie Sanktuarium Narodu - tak nazwał Warszawę Prymas Tysiąclecia.

(...) Egzamin w przeszłości był trudny. Zdawaliśmy go, a wynik ogólny niósł nam uznanie. Potwierdziliśmy się. Jednakże w tym miejscu nie można się zatrzymać. Egzamin z naszej wolności jest przed nami. Wolności nie można tylko posiadać!

Trzeba ją stale, stale... stale zdobywać! Zdobywa się ją czyniąc z niej dobry użytek - czyniąc użytek w prawdzie, bo tylko prawda czyni wolnymi ludzi, ludzkie wspólnoty, społeczeństwa

i narody! Tak uczy Chrystus.

Nasza Ojczyzna znalazła się znowu w szczególnym momencie historycznym - momencie pod wieloma względami jedynym i może decydującym, którego nie można zmarnować dla jakichkolwiek racji! Jest to ogromny dar Boży - jakiś kairos naszej historii, który został nam dany, a równocześnie zadany!

(...) Modlę się razem z wami o ten egzamin z wolności, który jest przed wami. Przeżywam wspólnie z wami trudności, które są nowe i często nieoczekiwane. Trudności, które są w nas - w każdym z nas i we wszystkich.

Drodzy Bracia i Siostry - ja jestem jednym z was! Byłem stale - na różnych etapach - i jestem teraz. Ja kocham mój Naród! Nie były mi obojętne jego cierpienia, ograniczenia suwerenności i ucisk! A teraz nie jest mi obojętna ta nowa próba wolności, przed którą wszyscy stoimy!

(...) Odpowiedź jest jedna - jest nią przykazanie miłości. Ewangeliczne wielkie przykazanie, poprzez które człowiek odnajduje siebie jako osoba i jako uczestnik wspólnoty - jako syn czy córka Narodu.

Człowiek jest jedynym na świecie stworzeniem, którego Bóg stwarzając chciał dla niego samego. A równocześnie ten człowiek - obraz Boga i Jego podobieństwo - nie urzeczywistni siebie inaczej, jak tylko przez bezinteresowny dar z siebie samego.

A więc nie egoizm, nie szybki sukces ekonomiczny za każdą cenę, nie praktyczny materializm... Ale gotowość dawania siebie, postęp moralny, odpowiedzialność!

Jednym słowem - przykazanie miłości!

(...) Odpowiedzią Boga na grzech ludzkiego początku (...) jest Ewangelia Chrystusa

i ostateczna Tajemnica Jego Paschy przez Krzyż i Zmartwychwstanie.

(...) Trwa w dziejach człowieka i w dziejach narodów ta Miłość, która jest zawsze większa

od nienawiści. Trwają moce Odkupienia, którymi Chrystus przyciąga wszystkich do siebie.

Moce Odkupienia. Działa w nas Duch Chrystusa, który jest Duchem Prawdy.

Bylebyśmy tylko Jemu nie bluźnili. Bylebyśmy nie bluźnili przeciw Duchowi Świętemu.

Bo wtedy zamyka się w nas twórcza potęga Miłości. Wtedy dom jest skłócony... Nie będzie się mógł ostać.