piątek, 25 października 2024

"Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas..." (Ps 126) - Zaproszenie do parafii Świętych Piotra i Pawła Apostołów w Rembieszycach.

Witam wszystkich czytelników i zapraszam serdecznie w najbliższą niedzielę, 27 października na spotkania ze mną i z moją książką - świadectwem Pierwszej Oazy Rzymskiej III-go stopnia przeżywanej w sierpniu 1979 roku z inicjatywy i u boku Świętego Jana Pawła II 
w Rzymie i w Castel Gandolfo - "Zwiastunowi z Gór" do parafii pod wezwaniem Świętych Piotra i Pawła Apostołów w położonych w pobliżu Jędrzejowa w Diecezji Kieleckiej, 
na Ziemi Świętokrzyskiej Rembieszycach.
Minęło już ponad osiem lat od czasu, gdy dzieliłam się świadectwem w Archiopactwie Cystersów w Jędrzejowie - teraz z radością wracam w te piękne strony wdzięczna Panu Bogu 
i naszemu Ojcu Świętemu za dar pielgrzymowania, za możliwość kolejnych pięknych spotkań z wiernymi, za poznawanie wciąż nowych dla mnie miejsc, świątyń... 
Za - dzięki częstym wyjazdom w nowe miejsca - nieustanne od ponad jedenastu lat, intensywne włączanie się w życie Kościoła Powszechnego.
W kościele w Rembieszycach i w kaplicy w Mieronicach opowiem krótko o osobistych spotkaniach z Janem Pawłem II, o wartościach, które czerpaliśmy z każdego słowa, gestu, uśmiechu naszego umiłowanego Ojca Świętego.
Po Mszach Świętych zapraszam do stołu z książkami - chętnie porozmawiam, odpowiem na pytania. Będę także wpisywać dedykacje :)
Szczegóły są podane na afiszu. Wszystkich gorąco pozdrawiam :)         Joasia Jurkiewicz 
Ojciec Święty Jan Paweł II - Ludźmierz, Sanktuarium Matki Bożej Królowej Podhala Gaździny Podhalańskiej, 7 czerwca 1997 - przemówienie, fragmenty
Królowo Różańca Świętego, módl się za nami! 
(...) Od wieków, z różańcem w ręku, przychodzili tu pielgrzymi różnych stanów - rodziny 
i całe parafie - aby od Maryi uczyć się miłości do Chrystusa. 
I wybierali w ten sposób szkołę najlepszą. Rozważając bowiem tajemnice różańcowe patrzymy na misterium życia, męki, śmierci i Zmartwychwstania Pana Jej oczyma, przeżywamy je tak, jak Ona w swym matczynym sercu je przeżywała.
Odmawiając Różaniec rozmawiamy z Maryją, powierzamy Jej ufnie wszystkie nasze troski 
i smutki, radości i nadzieje. Prosimy o to, by pomagała nam podejmować Boże plany i by wypraszała u Syna łaskę potrzebną do wiernego ich wypełniania.
Ona - Radosna i Bolejąca i Chwalebna - zawsze u boku Syna, jest równocześnie obecna pośród naszych codziennych spraw.
(...) Jakkolwiek toczyły się ludzkie dzieje - w radości z owoców codziennego trudu, 
w bolesnym zmaganiu z przeciwnościami czy w chwale odnoszonych zwycięstw - zawsze odnajdywały one swoje odbicie w tajemnicach Chrystusa i Jego Matki. Dlatego przywiązanie do modlitwy różańcowej nigdy nie wygasło w sercach wiernych, a dziś zdaje się jeszcze bardziej umacniać.
(...) Pragnę również w szczególny sposób pozdrowić Stowarzyszenie Rodzin Wielodzietnych, które przybyły tu, aby zawierzyć Maryi swoje rodzinne, często niełatwe szczęście.
W dzisiejszym świecie jesteście świadkami tego szczęścia, które wypływa z dzielenia miłości, nawet za cenę wielu wyrzeczeń. Nie bójcie się dawać tego świadectwa! Świat może was nie rozumieć. Świat może pytać, dlaczego nie poszliście łatwiejszą drogą, ale świat potrzebuje waszego świadectwa! Świat potrzebuje waszej miłości, waszego pokoju i waszego szczęścia. Niech Maryja, Opiekunka Rodzin was wspomaga.
Zwracajcie się do Niej jak najczęściej. Odmawiajcie Różaniec! Niech ta modlitwa stanie się fundamentem waszej jedności.
(...) Bóg wam zapłać! Z całego serca wam błogosławię.
Pani Ludźmierska - Gaździno Podhala! Módl się za nami!
Autor: o Brak komentarzy:

piątek, 18 października 2024

Czterdziesta szósta rocznica wyboru Świętego Jana Pawła II na Stolicę Piotrową - "Nie lękajcie się!" - zaproszenie do parafii Najwyższego Arcykapłana Jezusa Chrystusa w Murowanej Goślinie.

Witam i serdecznie zapraszam w najbliższą sobotę wieczorem i przez całą niedzielę - 
19 i 20 października - na spotkania ze mną i z moją książką, "Zwiastunowi z Gór" do kościoła pod wezwaniem Najwyższego Arcykapłana Jezusa Chrystusa w Murowanej Goślinie - parafii należącej do Archidiecezji Gnieźnieńskiej.
Te dni październikowe łączą się ze szczególnymi rocznicami - 19 października mija 40 lat od dnia porwania w drodze z parafii Świętych Polskich Braci Męczenników w Bydgoszczy do Warszawy, a następnie bestialskiego zamordowania Kapłana Męczennika, Błogosławionego Księdza Jerzego Popiełuszko. A cały tydzień jest związany z 46-tą rocznicą wyboru Księdza Kardynała Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową - Konklawe zakończyło się 16 października 1978 roku, zaś 22 października odbyła się na Placu Świętego Piotra w Rzymie uroczysta Msza Święta i Inauguracja Pontyfikatu Ojca Świętego, który trwał prawie 27 lat.
22 października został także ogłoszony jako dzień wspomnienia liturgicznego Jana Pawła II. 
Jest dla mnie zaszczytem i radością fakt, że właśnie w tym szczególnym czasie mogę dzielić się świadectwem osobistych spotkań z Ojcem Świętym Janem Pawłem II podczas Pierwszej Oazy Rzymskiej III-go stopnia, która odbywała się w Castel Gandolfo, w Wiecznym Mieście 
i w innych pięknych miejscach na ziemi włoskiej na zaproszenie i w aktywnej obecności Papieża Polaka w sierpniu 1979 roku.
Tak więc pod koniec każdej Eucharystii opowiem krótko o niezatartych wartościach jakie całą naszą ponad studwudziestoosobową grupą oazowiczów czerpaliśmy z każdej minuty osobistych spotkań, z każdego słowa i gestu umiłowanego Jana Pawła Wielkiego, o tamtej niezwykłej Oazie, która stała się najważniejszymi i najpiękniejszymi Rekolekcjami w moim życiu.  Po Mszach Świętych zapraszam do stołu z książkami - będzie możliwość krótkiej rozmowy, a także - na życzenie czytelników - z przyjemnością będę wpisywać dedykacje. 
Szczegółowe informacje podaję na afiszu. 
Wszystkich serdecznie pozdrawiam :) Do zobaczenia :)))                        Joasia Jurkiewicz
Ojciec Święty Jan Paweł II o Księdzu Jerzym Popiełuszko - 
Rzym, Plac Świętego Piotra, 31 października 1990
Matko Chrystusa, bądź z nami przy mogile Księdza Jerzego Popiełuszki, który stał się jakby zwornikiem tych wszystkich, co swe życie oddali za prawdę, za wolność, za sprawiedliwość.
Watykan, 19 października 1994
Ten Kapłan Męczennik pozostanie na zawsze w pamięci naszego narodu jako nieustraszony obrońca prawdy, sprawiedliwości, wolności i godności człowieka.
W jednym ze swych kazań powiedział: "Aby pozostać człowiekiem wolnym duchowo, trzeba żyć w prawdzie. Jesteśmy powołani do świadczenia o prawdzie swoim życiem!"
Włocławek, 7 czerwca 1991
Wraz z Księdzem Jerzym zginam moje kolana przed Ojcem - proszę o wzmocnienie siły człowieka wewnętrznego. Błagam o wzmocnienie siły człowieka wewnętrznego dla wszystkich synów i córek tej ziemi, mojej Ojczyzny teraz - u progu czasów, które nadeszły 
i które idą!
Ojciec Święty Jan Paweł II - Watykan, Plac Świętego Piotra, 22 października 1978 - 
homilia, fragmenty
Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego. (Mt 16, 16)
Słowa te wypowiedział Szymon, syn Jony w pobliżu Cezarei Filipowej.
(...) Słowa te zaznaczają początek posłannictwa Piotrowego w historii zbawienia, w dziejach Ludu Bożego.
(...) Ich zawartość otwiera naszym oczom Tajemnicę Boga żywego - Tajemnicę, którą Syna zna i którą nam przybliżył.
(...) Wy wszyscy, którzy posiadacie nieocenione szczęście wiary, którzy jeszcze szukacie Boga, a także wy, których dręczy zwątpienie, zechciejcie przyjąć raz jeszcze - dzisiaj, w tym świętym miejscu - słowa wypowiedziane przez Szymona Piotra. W tych słowach jest wiara Kościoła, w tych właśnie słowach jest nowa prawda, czyli najwyższa i ostateczna prawda 
o Człowieku, Synu Boga żywego. Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego!
(...) Nowy Następca Piotra na Stolicy Rzymskiej wznosi dzisiaj gorącą, pokorną, ufną modlitwę: "Spraw, Chryste, abym mógł stać się i pozostać sługą Twojej słodkiej władzy.
Sługą Twojej władzy, która nie przemija. Spraw, abym mógł być sługą - sługą Twoich sług."
Bracia i Siostry - nie bójcie się przygarnąć Chrystusa i przyjąć Jego władzę! 
Pomóżcie Papieżowi i wszystkim tym, którzy pragną służyć Chrystusowi, służyć człowiekowi i całej ludzkości.
Nie lękajcie się! Otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi!
Dla Jego zbawczej władzy otwórzcie granice państw, systemów ekonomicznych 
i politycznych, szerokie dziedziny kultury, cywilizacji, rozwoju! Nie lękajcie się!
Chrystus wie, co nosi w swym wnętrzu człowiek. On jeden to wie!
(...) Pozwólcie więc - proszę Was, błagam Was z pokorą i zaufaniem! Pozwólcie Chrystusowi mówić do człowieka! On jeden ma słowa życia - tak, życia wiecznego!
(...) Do Was się zwracam, umiłowani moi Rodacy - pielgrzymi z Polski... 
(...) Cóż powiedzieć?! Wszystko, co mógłbym powiedzieć, będzie blade w stosunku do tego, co czuje w tej chwili moje serce, a także do tego, co czują wasze serca. Więc oszczędźmy słów. Niech pozostanie tylko wielkie milczenie przed Bogiem, które jest samą modlitwą.
Proszę Was! Bądźcie ze mną! Na Jasnej Górze i wszędzie! Nie przestawajcie być z Papieżem, który dziś prosi słowami poety: "Panno Święta, co Jasnej bronisz Częstochowy i w Ostrej świecisz Bramie!" - i do Was kieruję te słowa w takiej niezwykłej chwili.
Był to apel i zaproszenie do modlitwy za nowego Papieża - apel wygłoszony w moim rodzinnym języku.
Z tym samym wezwaniem zwracam się do wszystkich synów i wszystkich córek Kościoła Katolickiego - wspierajcie mnie dzisiaj i zawsze w Waszych modlitwach.
(...) Módlcie się za mnie! Pomóżcie mi, ażebym mógł Wam służyć! Amen!
Autor: o Brak komentarzy:

piątek, 11 października 2024

Niedziela 13 października - Dzień Papieski - "Nasyć nas, Panie, Twoim Miłosierdziem" - Zaproszenie do parafii Przemienienia Pańskiego w Wąsoszu Grajewskim.

Witam wszystkich Czytelników :)
W najbliższą niedzielę, 13 października - na trzy dni przed czterdziestą szóstą rocznicą wyboru Metropolity Krakowskiego Kardynała Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową - z wielką radością zapraszam na spotkania ze mną i z moją książką - "Zwiastunowi z Gór" - do szesnastowiecznego kościoła pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego w Wąsoszu. 
Pod koniec każdej Eucharystii podzielę się krótkim świadectwem osobistych spotkań ze Świętym Janem Pawłem II, które miały miejsce w sierpniu 1979 roku podczas Pierwszej Oazy Rzymskiej III-go stopnia przeżywanej na zaproszenie i u boku naszego umiłowanego Ojca Świętego. Postaram się przybliżyć tamten niezwykle piękny czas najwspanialszej Oazy mojego życia, opowiem o niezatartych wartościach, jakie czerpaliśmy z kontaktu z Janem Pawłem II - z każdego słowa Papieża Polaka.
Dziękuję Panu Bogu i Ojcu Świętemu za niezwykły dar pielgrzymowania po całej Polsce - 
a od ubiegłego roku także po polskich parafiach w Wilnie i na Wileńszczyźnie - 
ze świadectwem Pierwszych Rekolekcji Oazowych w Rzymie i w Castel Gandolfo z Janem Pawłem Wielkim :) 
To są niezwykle radosne i wartościowe spotkania z wiernymi, z księżmi - poznawanie parafii, ludzi, wiosek i miast, dotykanie żywego Kościoła Katolickiego.
W Wąsoszu - podobnie jak rok temu w pobliskiej parafii Imienia Najświętszej Maryi Panny 
w Szczuczynie - będę pierwszy raz w życiu. To 383 miejsce, które odwiedzam ze świadectwem "Zwiastunowi z Gór" i rozpoczął się dwunasty rok mojego pielgrzymowania.
Po Mszach Świętych zapraszam wszystkich zainteresowanych do stolika z książkami :)
Z przyjemnością porozmawiam - odpowiem na pytania, wysłucham - będę także podpisywać książki :))) Szczegółowe informacje podaję na plakacie.
Gorąco pozdrawiam :) do zobaczenia!                                                   Joasia Jurkiewicz
Ojciec Święty Jan Paweł II - List Apostolski "ROSARIUM  VIRGINIS  MARIAE" - 
O Różańcu Świętym -                                           16 października 2002 - fragmenty
Różaniec Najświętszej Maryi Panny, który pod tchnieniem Ducha Bożego rozwinął się stopniowo w drugim tysiącleciu, to modlitwa umiłowana przez licznych świętych, a Urząd Nauczycielski Kościoła często do niej zachęca.
W swej prostocie i głębi pozostaje ona również w obecnym - trzecim tysiącleciu - które dopiero ci się zaczęło, modlitwą o wielkim znaczeniu przynoszącą owoce świętości. 
Jest ona dobrze osadzona w duchowości chrześcijaństwa, które - po dwóch tysiącach lat - 
nic nie straciło ze swej pierwotnej świeżości i czuje, że Duch Boży pobudza je do wypłynięcia na głębię, by opowiadać światu, a nawet wołać o Chrystusie jako Panu i Zbawicielu, jako Drodze, Prawdzie i Życiu, jako Celu historii ludzkiej, ku któremu zwracają się pragnienia historii i cywilizacji.
Różaniec bowiem - choć ma charakter Maryjny - jest modlitwą o sercu Chrystologicznym. 
W powściągliwości swych elementów skupia w sobie głębie całego przesłania Ewangelicznego, którego jest jakby streszczeniem.
W nim odbija się echem modlitwa Maryi - Jej nieustanne Magnificat za Dzieło Odkupieńcze Wcielenia rozpoczęte w Jej dziewiczym łonie.
Przez Różaniec lud chrześcijański wstępuje niejako do szkoły Maryi, dając się wprowadzić 
w kontemplację piękna Oblicza Chrystusa i doświadczenie głębi Jego miłości.
Za pośrednictwem Różańca wierzący czerpie obfitość łaski otrzymując ją niejako wprost 
z rąk Matki Odkupiciela.
(...) Różaniec towarzyszył mi w chwilach radości i doświadczenia. Zawierzyłem mu wiele trosk. Dzięki niemu zawsze doznawałem otuchy.
(...) Oto bowiem na kanwie słów Pozdrowienia Anielskiego - Ave Maria - przesuwają się przed oczyma naszej duszy główne momenty z życia Jezusa Chrystusa.
Układają się one w całokształt Tajemnic Radosnych, Bolesnych i Chwalebnych. Jakbyśmy obcowali z Panem Jezusem poprzez - można by powiedzieć - Serce Jego Matki.
Równocześnie zaś w te same dziesiątki Różańca serce nasze może wprowadzić wszystkie sprawy, które składają się na życie człowieka - rodziny, narodu, Kościoła, ludzkości.
Sprawy osobiste, sprawy naszych bliźnich - zwłaszcza tych, którzy nam są najbliżsi - tych, 
o których się najbardziej troszczymy.
W ten sposób ta prosta modlitwa Różańcowa pulsuje niejako życiem ludzkim.
(...) Pewne okoliczności historyczne sprawiają, że to przypomnienie o modlitwie Różańcowej nabiera szczególnej aktualności.
Pierwszą z nich jest pilna potrzeba wołania do Boga o dar Pokoju.
Różaniec nieraz wskazywali moi Poprzednicy i ja sam jako modlitwę o pokój.
(...) Równie pilna potrzeba wysiłków i modlitwy wyłania się w innym punkcie krytycznym naszych czasów, jakim jest rodzina - komórka społeczeństwa coraz bardziej zagrożona na płaszczyźnie ideologicznej i praktycznej siłami godzącymi w jej jedność, które budzą obawy 
o przyszłość tej podstawowej i niezbywalnej instytucji, a wraz z nią o losy całego społeczeństwa.
Powrót do Różańca w rodzinach chrześcijańskich ma być - w ramach szerzej zakrojonego duszpasterstwa rodzin - skuteczną pomocą, by zapobiec zgubnym następstwom tego kryzysu znamiennego dla naszej epoki.
(...) Różaniec przenosi nas mistycznie, byśmy stanęli u boku Maryi troszczącej się o ludzkie wzrastanie Chrystusa w domu w Nazarecie.
Pozwala Jej to wychowywać nas i kształtować z tą samą pieczołowitością - dopóki Chrystus 
w pełni się w nas nie ukształtuje.
To działanie Maryi, oparte całkowicie na działaniu Chrystusa i zupełnie Mu podporządkowane, nie przeszkadza w żaden sposób bezpośredniej łączności wiernych 
z Chrystusem, ale ją umacnia.
(...) Mocno doświadczyłem tej prawdy w moim życiu i uczyniłem z niej podstawę mojej dewizy biskupiej - "Totus Tuus"!
(...) A że ze wszystkich stworzeń najpodobniejsza do Chrystusa jest Matka Najświętsza, wynika stąd, że spośród wszystkich nabożeństw tym, które dusze najlepiej poświęca Zbawicielowi naszemu i jąż z Nim jednoczy, jest nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny - Jego Świętej Matki. Im bardziej poświęcona jest Maryi, tym zupełniej należeć będzie do Jezusa. Nigdzie drogi Chrystusa i Maryi nie jawią się tak ściśle złączone jak w Różańcu.
Maryja żyje tylko i wyłącznie w Chrystusie i ze względu na Chrystusa!
(...) Drodzy Bracia i Siostry! Modlitwa tak łatwa, a równocześnie tak bogata naprawdę zasługuje, by wspólnota chrześcijańska ponownie ją odkryła.
(...) Patrzę na Was wszystkich - Bracia i Siostry wszelkiego stanu - na Was, rodziny chrześcijańskie, na Was, osoby chore i w podeszłym wieku, na Was, młodzi! Weźcie znów ufnie do rąk koronkę Różańca odkrywając ją na nowo w świetle Pisma Świętego, w harmonii z Liturgią, w kontekście codziennego życia.
Oby ten mój apel nie popadł w zapomnienie nie wysłuchany!
Na początku dwudziestego piątego roku mojego Pontyfikatu powierzam ten List Apostolski czułym dłoniom Maryi Panny korząc się w duchu przed Jej Obrazem we wspaniałym Sanktuarium wzniesionym dla Niej przez Błogosławionego Bartłomiej Longo, apostoła Różańca. Chętnie wypowiadam jego wzruszające słowa, jakimi kończy on słynną Suplikę do Królowej Różańca Świętego:
"O, błogosławiony Różańcu Maryi, słodki Łańcuchu, który łączysz nas z Bogiem; więzi Miłości, która nas jednoczysz z Aniołami; Wieżo Ocalenia od napaści piekła; bezpieczny Porcie w morskiej katastrofie! Nigdy Cię już nie porzucimy!
Będziesz nam pociechą w godzinie konania. Tobie ostatni pocałunek gasnącego życia!
A ostatnim akcentem naszych warg będzie Twoje słodkie Imię, o Królowo Różańca z Pompei!
O, Matko nasza droga, o Ucieczko grzeszników! O Władczyni, Pocieszycielko strapionych! 
Bądź wszędzie błogosławiona! Dziś i zawsze, na Ziemi i w Niebie!"
Autor: o Brak komentarzy:
Subskrybuj: Posty (Atom)