11 listopada 2017 - dziewięćdziesiąta dziewiąta Rocznica Odzyskania Niepodległości Polski.

„Myśląc Ojczyzna” – fragm. poematu – Karol Wojtyła, 1974 rok 

„Ojczyzna – kiedy myślę – wówczas wyrażam siebie i zakorzeniam, mówi mi o tym serce, jakby ukryta granica, która ze mnie przebiega ku innym, aby wszystkich ogarniać w przeszłość dawniejszą niż każdy z nas.

Gdy dokoła mówią językami, dźwięczy pośród nich jeden, nasz własny. Zagłębia się w myśli pokoleń i ziemię naszą opływa i staje się dachem domu, w którym jesteśmy razem.

… nie podjęły mowy moich ojców języki narodów, tłumacząc – za trudna –lub – zbędna …

… na wielkim zgromadzeniu ludów mówimy nie swoim językiem…

Ojczyzna – kiedy myślę – słyszę jeszcze dźwięk kosy, gdy uderza w ścianę pszenicy, łącząc się w jeden profil z jasnością nieboskłonu.

Wolność trzeba zdobywać, nie można jej tylko posiadać.

Ojczyzna: wyzwanie tej ziemi rzucone przodkom i nam, by stanowić o wspólnym dobru i mową własną, jak sztandar, wyśpiewać dzieje.

Dojrzałością samostanowienia osądzamy młodość naszą, czasy rozbicia i złoty wiek-

Osądziła złotą wolność niewola.                                

Nosili w sobie ów wyrok bohaterowie stuleci: w wyzwanie ziemi wchodzili, jak w ciemną noc, wołając: „wolność jest droższa niż życie!

Słaby jest lud, jeśli godzi się ze swoją klęską, gdy zapomina, że został posłany, by czuwać, aż przyjdzie jego godzina.”

„Zanim stąd odejdę, proszę was” – fragm. , Jan Paweł II, czerwiec 1979 rok

„Pozwólcie więc, zanim stąd odejdę… Patrzę jeszcze stąd na Kraków, ten Kraków, w którym każdy kamień i każda cegła jest mi droga… I patrzę stąd na Polskę!

I dlatego, zanim stąd odejdę, proszę was, abyście całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię Polska, raz jeszcze przyjęli z wiarą, z nadzieją i miłością taką, jaką zaszczepia w nas Chrystus na Chrzcie Świętym, abyście nigdy nie zwątpili i nie znużyli się i nie zniechęcili, abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy!”