W poniedziałek 12 stycznia wróciłam do Łodzi po kolejnych spotkaniach z czytelnikami. Czwarty raz byłam w Białymstoku - pierwsze spotkania miałam w maju i w czerwcu 2014 roku, w kościołach Świętej Rodziny i Niepokalanego Serca Maryi,
w październiku 2014 w kościele pod wezwaniem Świętego Antoniego w Sokółce oraz w II Liceum imienia Księżnej Anny z Sapiehów Jabłonowskiej
w Białymstoku, a teraz, 11 stycznia, w kościele pod wezwaniem Świętego Stanisława Biskupa
i Męczennika.
Coraz bliższe staje mi się to piękne miasto, którego dotychczas nie znałam. Ujmująca jest życzliwość ludzi - znajomych z Ruchu Światło-Życie, którzy przyjmują mnie w swoich domach - jestem wszystkim bardzo wdzięczna, dziękuję z całego serca - i tych nieznanych, spotykanych na ulicach. Przyjemnie będzie tu wracać - są plany następnych spotkań w kolejnych parafiach
i najprawdopodobniej w czerwcu tego roku znów przyjadę do Białegostoku, a także do Czarnej Białostockiej - tam jeszcze nigdy nie byłam. Mam nadzieję, że pogoda będzie sprzyjająca i będę mogła wybrać się na dłuższe spacery połączone ze zwiedzaniem.
i śnieżnej sobocie, zrobiło się wietrznie, powietrze było zimne, przenikliwe, niezbyt zachęcające do wyjścia z domu. Niezależnie od pogody, ostrego, porywistego wiatru, kościół pod wezwaniem Świętego Stanisława zapełniał się wiernymi podczas każdej Mszy Świętej.
Bardzo serdecznie przyjęli mnie księża - chwilowo jest tam dwóch proboszczów - z parafii Świętego Stanisława ksiądz Romuald Kułak i z parafii, która dopiero powstaje - w Ignatkach-Osiedlu budowany jest kościół pod wezwaniem Świętego Jana Pawła II, a proboszczem jest ksiądz Bogusław Zieziula. Dziękuję księżom za troskę, opiekę, staranie o to, abym dostała gorącą herbatę, kawę, żebym nie była głodna - jestem ogromnie wdzięczna wszystkim, którzy pomagają mi w miejscach głoszenia świadectwa i promowaniu książki.
W niedzielę 11 stycznia do czytelników trafiło 54 egzemplarze "Zwiastunowi z Gór". Znów spotkałam się z wrażliwymi osobami, które poruszone słowami świadectwa o Pierwszej Oazie w Rzymie i słowami fragmentu homilii Świętego Jana Pawła II, dzieliły się ze mną swoimi doświadczeniami,
Nie było tego dnia bardzo szczególnych świadectw, ale tak, jak pisałam po jednym z poprzednich spotkań, każde jest w pewnym sensie wyjątkowe. Jeśli ktoś wspomina swoje, choćby z daleka, spotkania z Janem Pawłem II, wrażenia, jakie wywarły poszczególne słowa, wypowiedzi Ojca Świętego, a nawet Jego spojrzenie, muśnięcie dłoni, sama Obecność - to już jest świadectwo - bo często ta osoba - dzięki wyjątkowym emocjom, jakie wywoływało zetknięcie się z Janem Pawłem II - zaczęła coś zmieniać w swoim życiu, zaglądać do treści zawartych w Piśmie Świętym, w słowach przekazywanych przez naszego umiłowanego Papieża, kierować się właściwymi wartościami. Sam fakt zainteresowania moimi wspomnieniami z Pierwszej Oazy w Rzymie świadczy o poszukiwaniu treści, które mogą stać się wskazówką w życiowych dylematach, wspierać, dawać otuchę, radość.
Już pierwsza kobieta, która podeszła po książkę uświadomiła mi, jak ważną Osobą jest w życiu jej rodziny Jan Paweł II - pani Bożena roześmiana, radosna i bardzo wzruszona powiedziała, że właśnie dzisiaj przypada dla niej i jej męża, Marka czterdziesta rocznica ślubu, że ta książka będzie dla nich najpiękniejszym upominkiem w tym ważnym dniu :)
Młode małżeństwo poprosiło o dwa egzemplarze "Zwiastunowi z Gór"
z dedykacjami dla jednej i drugiej mamy :)
Siedmioletnia Zosia przyszła ze swoją mamą - tym razem wpis w książce był dla Zosi od rodziców :)
Dziesięcioletnia Dobrawa - zaskoczyło mnie to piękne imię - miła, ładna, dziewuszka z uśmiechniętą
i jego starszymi siostrami, Luizą i Julką :)
Dość dużo było właśnie takich próśb, o wpisy dla całych rodzin, z myślą, że będą czytać dzieci, wnuki, rodzice i dziadkowie - zwykle największa ilość dedykacji jest przeznaczona dla rodzin wymienianych często z nazwiska, czasem dodawane są imiona rodziców, dzieci.
Karolina z upodobaniem, zrozumieniem i ogromną wrażliwością czyta i recytuje poezje Karola Wojtyły-Jana Pawła II i wygrywa konkursy recytatorskie :) Przyznam, że zaskoczyła mnie Karolina - skąd aż taka wrażliwość na poezję u młodziutkiej dziewczynki, przecież to nie są dzieła łatwe do zrozumienia nawet dla dorosłego człowieka, a tu jedenastolatka - ciekawa jestem, jaką drogę życia wybierze Karolina, dokąd zaprowadzi ją zamiłowanie do poetyckich przekazów, pięknych, wartościowych treści napisanych w różnych okresach życia przez Karola Wojtyłę-Świętego Jana Pawła II.
Pan Jacek wspomniał jeszcze krótko o swoim koledze z pracy - zachorował i odszedł do Domu Ojca w 2005 roku mając zaledwie 39 lat, w kilka tygodni po Janie Pawle II, który był dla niego największym Autorytetem i Przewodnikiem.To były piękne, ważne spotkania w Niedzielę Chrztu Pańskiego w Białymstoku.
Mam nadzieję, że wszyscy Czytelnicy będą zadowoleni z treści, które znajdą w moich wspomnieniach.
Wszystkich gorąco pozdrawiam :)
Joasia Jurkiewicz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz