(J 10, 27-30) Jezus powiedział: "Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je.
Idą one za mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać
z ręki Mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy."
Witam serdecznie i zapraszam 11 maja - w IV Niedzielę Wielkanocną Dobrego Pasterza -
na spotkania ze mną i moim świadectwem do Kuczyna w Diecezji Łomżyńskiej.
W kościele pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego podczas każdej Eucharystii opowiem krótko o moich osobistych przeżyciach związanych z Pierwszą Oazą III-go stopnia w Rzymie i w Castel Gandolfo, która miała miejsce w sierpniu 1979 roku, zaś jej pomysłodawcą i najcudowniejszym Gospodarzem był Święty Jan Paweł II.
Postaram się przekazać atmosferę tamtych dni, przybliżyć wartości jakie czerpaliśmy ze spotkań z naszym Ojcem Świętym, który w jakimś stopniu stał się także czynnym uczestnikiem i duszpasterzem Rzymskich Rekolekcji Oazowych - chwytaliśmy każde Jego słowo i gest, które mocno zapadały w nasze młode serca.
Te treści, które zostały nam przekazane, są niezmiennie aktualne, wciąż żywe - warto czerpać z przekazu Świętego Jana Pawła Wielkiego. On nas prowadził prostą drogą do Ewangelii Chrystusa, uczył szukania właściwych ścieżek.
Po Mszach Świętych z przyjemnością spotkam się z każdym, kto będzie miał ochotę porozmawiać, podzielić się swoimi przeżyciami, przy stole z książkami. Będzie także możliwość nabycia książki "Zwiastunowi z Gór" z dedykacją.
Szczegóły podaję na afiszu. Wszystkich gorąco pozdrawiam :) Joasia Jurkiewicz
Ojciec Święty Jan Paweł II - Bazylika Świętego Piotra, Rzym - Niedziela Dobrego Pasterza, 25 kwietnia 1999 - homilia, fragment
"Ja jestem Dobrym Pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają."
W kalendarz liturgiczny okresu Wielkanocnego, który obecnie przeżywamy, wpisana jest dzisiejsza niedziela tradycyjnie nazywana Niedzielą Dobrego Pasterza.
Jezus odnosi do samego siebie ten obraz zakorzeniony w Starym Testamencie i bardzo ceniony przez tradycję chrześcijańską. Chrystus jest Dobrym Pasterzem, który umierając
na krzyżu oddaje życie za swoje owce.
Zostaje w ten sposób ustanowiona głęboka komunia między Dobrym Pasterzem, a Jego owczarnią. Ewangelista pisze, że Jezus woła swe owce po imieniu i wyprowadza je,
a owce postępują za Nim, ponieważ głos Jego znają.
Trwałe wzajemne powiązanie, poznanie i przynależność łączą Pasterza z owcami -
On troszczy się o nie, ona zaś wiernie za Nim postępują.
Wielką ufność budzą zatem słowa, które przed chwilą powtarzaliśmy jako refren Psalmu responsoryjnego: "Pan mym Pasterzem, nie brak mi niczego." 
Karol Wojtyła - "REnesansowy Psałterz", 1939 -
POEZJA (UCZTA CZARNOLESKA) - fragment
Z tęsknot poczęte ziemi, o ożywcze źródło,
nie ma dla ciebie opok, nieprzebytych grani.
Najczystszych smreczynowych pragnień srebrna urno,
strumieni promienistych, halnych upłazami -
w tobie się świt odbija, rozżarzony Chrystus
wstający promienistą Hostią w twej monstrancji.
Takieś jak pośród wierchów poczęty strzelistych
złotolitych zapatrzeń niebosiężny łańcuch.
Dziś modlę się do Ciebie, o Boże Słoneczny!
- Na strzechach mych się pali obficie złotolit -
Oraczy ja kmieć jestem, Piast jestem serdeczny,
miłościwy władyka miodopszennej roli.
O, ziemio ty kochana! - oborać, zaszczepić -
latorośl-żywicielka - szczep żytni, szczep winny -
Idę bruzdą - czepigi śpiewają. Sonety
niosą się het, w zagaje, het, w zaścianek gminny.
Bo wasz jestem, wasz jestem, sercem jestem całym -
Słuchajcie moich pieśni, słuchajcie mej mowy!
Takim wam jestem przelewny i takim jest wdały
i taki sercem szczery, i - karmazynowy.
(...) I dopatrzyłem domu. O domu kochany!
W tobiem kadzidło palił, włódarzu najpierwszy -
i ty jesteś jak czczony pomiędzy Słowiany -
tyś poezją, wieczorem rozigranych świerszczy.
(...) A uciszony pójdę znów z ciebie naczerpać,
z tęsknot poczęta ziemi, o żywicza wodo!
Ty, która zdradzasz czary miesięcznego sierpa
i w smreczynowy wieczór otulasz mą młodość.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz