Alleluja! Jezus żyje! On, co za nas życie dał.
Już Go grobu moc nie kryje, jak powiedział, Zmartwychwstał!
Nućmy Jemu pienia Chwały - Witaj, Jezu Zmartwychwstały!
Alleluja! Alleluja! Alleluja!
(J 20, 1-9) Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc
i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał i rzekła do nich: "Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono."
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.
Nadszedł potem także Szymon Piotr idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.
Ojciec Święty Jan Paweł II - Orędzie Wielkanocne "Urbi et Orbi" 1990 - fragmenty
"Jam zwyciężył świat!"(J 16, 33) Kamień grobowy u podnóża Golgoty odwalony.
Grób pusty... Nie masz Go tu. Wstał. Nie masz Go tu. Idźcie, powiedzcie Piotrowi i uczniom. A przecież całą troską Marii, gdy szły świtem ku grobowi było, czy potrafią namaścić martwe Jego Ciało. Tego nade wszystko pragnęły ich serca miłujące - serca wierne aż po śmierć
i aż po granice śmierci. Pragnęły znaleźć Ciało martwe, złożone w grobie. Nie masz Go tu... Poprzedza was do Galilei.
(...) Jam zwyciężył świat. W świecie ucisk mieć będziecie, ale ufajcie... Jam zwyciężył świat.
(...) Ten świat, w którym żyje człowiek, w którym człowiek panuje, zdaje się ostatecznie zwyciężać człowieka. Zwycięża człowieka przez śmierć.
Chrystus, który zwyciężył śmierć, zwyciężył świat.
(...) Świat - miejsce tylu ucisków człowieka... popadł zaprawdę w niewolę grzechu, a tę niewolę niejednokrotnie nazywa właśnie swoją wolnością!
Świat z miłości powołany do bytu i w bycie zachowywany przez Stwórcę. Przez Chrystusa na Krzyżu - mocą śmierci wyzwolony, w Jego Zmartwychwstaniu objawiony na nowo
jako Boży Kosmos.
Człowieku naszego czasu! Człowieku, który żyjesz zanurzony w świecie wierząc, że nad nim panujesz, gdy jesteś raczej jego ofiarą - Chrystus wyzwala cię z wszelkiego zniewolenia
i posyła cię, abyś zdobył samego siebie, abyś zdobył miłość, która buduje i szuka dobra.
Miłość wymagającą, która sprawi, że będziesz budował, a nie niszczył swoje jutro, własną rodzinę, swoje środowisko, całe społeczeństwo.
Człowieku naszego czasu! Tylko Zmartwychwstały Chrystus może w pełni zaspokoić twoje niezbywalne pragnienie wolności!
(...) Człowieku naszego czasu! Chrystus wyzwala cię z więzów egoizmu i wzywa, ażebyś bez zwłoki i z radością dzielił się z innymi i byś poświęcał się dla dobra bliźnich.
Odwiedziłem kraje Sahelu w Afryce i widziałem piasek, który zasypuje wioski i wysusza studnie, pali oczy, dzieci upodabnia do szkieletów, paraliżuje młode siły, niesie rozpacz, głód, chorobę i śmierć. Śmierć z głodu i pragnienia.
Człowieku naszych czasów! Narody bogate żyjące w cywilizacji i sytości! Nie pozostawajcie obojętne wobec tej wielkiej tragedii! Zrozumcie konieczność pospieszenia z pomocą tym ludom, które każdego dnia walczą o przeżycie! Wiedzcie, że nie ma wolności tam, gdzie panuje nędza. Niech ludzka i chrześcijańska solidarność będzie wyzwaniem dla waszych sumień, ażeby ten piasek stopniowo ustępował miejsca promocji człowieka.
Ażeby ziemia rodziła chleb, a ludzie znów mogli się uśmiechać, by znaleźli zatrudnienie, nadzieję i możliwość postępu.
Widziałem tam również, dzięki Bogu, wolontariuszy - poszczególne osoby, stowarzyszenia, instytucje, kapłanów, zakonników, ludzi świeckich różnych zawodów, którzy się angażują
i poświęcają na rzecz dobra braci najbardziej doświadczonych i samotnych.
Dziękuję im w Imię ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego Chrystusa!
Człowieku naszych czasów! Chrystus cię wyzwala, ponieważ cię kocha, ponieważ wydał za ciebie siebie samego, ponieważ dla ciebie i dla wszystkich odniósł zwycięstwo!
Chrystus oddał świat i ciebie Bogu i przywrócił Boga tobie oraz światu. Na zawsze!
Jan Paweł II - "Tryptyk Rzymski" 2002 -
Medytacje na progu Kaplicy Sykstyńskiej, fragment
"W Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy" - mówi Paweł na ateńskim
Aeropagu -
Kim jest On?
Jest jak gdyby niewysłowiona przestrzeń, która wszystko ogarnia -
On jest Stwórcą:
Ogarnia wszystko powołując do istnienia z nicości nie tylko na początku
ale wciąż.
Wszystko trwa stając się nieustannie
"Na początku było Słowo i wszystko przez Nie się stało."
Tajemnica początku rodzi się wraz ze Słowem, wyłania się ze Słowa.
Słowo - odwieczne widzenie i odwieczne wypowiedzenie.
Ten, który stwarzał, widział - widział "że było dobre",
widział widzeniem różnym od naszego,
On - pierwszy Widzący
Widział, odnajdywał we wszystkim jakiś ślad swej Istoty, swej pełni -
Widział: Omnia nuda et aperta sunt ante oculos Eius -
Nagie i przejrzyste -
Prawdziwe dobre i piękne -
Widział widzeniem jakże innym niż nasze.
Odwieczne widzenie i odwieczne wypowiedzenie
"Na początku było Słowo i wszystko przez Nie się stało"
Wszystko w czym żyjemy, poruszamy się i jesteśmy -
Słowo, przedziwne Słowo - Słowo przedwieczne, jak gdyby próg
niewidzialny
wszystkiego, co zaistniało, istnieje i istnieć będzie,
jakby Słowo było progiem.
21 kwietnia, w Drugi Dzień Świąt Zmartwychwstania Pańskiego o godzinie 7.35
Ksiądz Jan Twardowski - "Wielkanocny Pacierz"
Nie umiem być srebrnym aniołem
ni gorejącym krzakiem -
tyle Zmartwychwstań już przeszło -
a serce mam byle jakie.
Tyle procesji z dzwonami -
tyle już Alleluja -
a moja świętość dziurawa
na ćwiartce włoska się buja.
(...) Żeby choć Matka Boska
przez chmur zabite wciąż deski -
uśmiech mi Swój zesłała
jak ptaszka we mgle niebieskiej.
I wiem, gdy łzę swą trzymam
jak złoty kamyk z procy -
zrozumie mnie mały Baranek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz