Aż cztery dni spędziłam ostatnio w Nowym Dworze Mazowieckim, w parafii pod wezwaniem Świętych Apostołów Piotra i Pawła. W niedzielę 22 marca dzieliłam się świadectwem o spotkaniach z Ojcem Świętym Janem Pawłem II podczas wszystkich Mszy Świętych, a w poniedziałek, wtorek i środę uczestniczyłam w rekolekcjach wielkopostnych.
W
środę 25 marca o godz.18.00 wzięłam udział w spotkaniu autorskim dotyczącym mojej książki "Zwiastunowi z Gór" w Nowodworskim Ośrodku Kultury. Podczas tego wieczoru moje wspomnienia o Pierwszej Oazie w Rzymie, o spotkaniach ze Świętym Janem Pawłem II zostały pięknie, wzruszająco uzupełnione, wzbogacone muzycznie przez Zespół Śpiewaczy Seniorów "Marzyciele" wykonujący pieśni o Ojcu Świętym i inne
z repertuaru religijnego. Ten zespół, podobnie jak kilka innych, z ogromnym zaangażowaniem prowadzi pan Marek Tomczak - mieszkający
w pobliskiej miejscowości Wilków Polski, pasjonat, wspaniały muzyk z wieloletnim doświadczeniem pracy artystycznej, między innymi
w Filharmonii Narodowej
w Warszawie. Pan Marek kocha muzykę, śpiew i realizuje się
w organizowaniu i prowadzeniu chórów - daje lekcje śpiewu osobom utalentowanym muzycznie, choć wykształconym w innych kierunkach. Śpiewają dla przyjemności, a gdy nadarza się okazja, występują publicznie
z programem pieśni przygotowanym przez pana Marka, stosownie do okoliczności. Z całego serca dziękuję panu Markowi Tomczakowi za zaproszenie mnie do programów związanych z Osobą Jana Pawła II w Nowym Dworze Mazowieckim
i stroną akustyczną spotkania.
z rekolekcji wielkopostnych, które w kościele pod wezwaniem Świętych Apostołów Piotra i Pawła poprowadził rektor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, ksiądz profesor dr hab. Stanisław Dziekoński. Uczestniczyłam we wszystkich Mszach Świętych dla osób dorosłych
i, podobnie jak w niedzielę, mogłam czytać lekcje. Słuchałam nauk i po każdej Mszy, zgodnie z decyzją księdza proboszcza, zostawałam przy stoliku
z książkami.
Ksiądz proboszcz, Krzysztof Czyżyk, zatroszczył się o wszystko, przyjął mnie z wielką życzliwością, zapewnił pokój na gościnnej plebanii podczas całego mojego pobytu, a pani Stanisława, która pracuje
w kuchni, dbała o to, żebym przypadkiem nie straciła na wadze :) Jestem bardzo wdzięczna księdzu Krzysztofowi za opiekę i wielkie serce, pani Stasi za troskliwość, księżom wikariuszom Zbyszkowi i Markowi za wszelką pomoc - dziękuję :) Spotkałam się także z zainteresowaniem książką
i życzliwą opieką od strony księży służących swoją
z sąsiednich parafii, również służący wiernym w konfesjonale, wyrazili chęć pomocy
w dalszym działaniu docierania ze świadectwem spotkań
z Ojcem Świętym, umiłowanym Zwiastunem z Gór do kolejnych parafii
w różnych miejscach Polski - dziękuję :)
Kościół znajdujący się na Osiedlu Młodych jest imponujący, uderzające jest jego piękno, tak
z zewnątrz jak wewnątrz - aż trudno uwierzyć, że powstał
w tak krótkim czasie. Ksiądz kanonik Krzysztof Czyżyk został proboszczem parafii
i podjął się budowy świątyni. Już po trzech latach dokonano poświęcenia. http://www.parafiapiotraipawla.pl/index.php/o-parafii/3
Kiedy w niedzielę rano weszłam do kościoła, zachwyciła mnie prostota wnętrza, dzięki której najważniejszym punktem skupiającym uwagę jest postać Chrystusa unoszącego się nad głównym ołtarzem - ogromna, a jednak sprawia wrażenie, że jest podtrzymywana wyłącznie powietrzem.
Jedną z pierwszych osób, które w niedzielę podeszły po "Zwiastunowi z Gór" była pani Elżbieta, która poprosiła o wpis w książce dla siebie i swojej rodziny i opowiedziała mi o tym, jak kilka lat temu stała się Mamą siedmioletniej dziewczynki z Kenii, Caroline Ntinyari. Pani Elżbieta dowiedziała się
o możliwości adopcji na odległość dzieci z kenijskich wiosek, gdzie większość rodziców nie może zapewnić im edukacji, ubrań, a przede wszystkim jedzenia. W jednej z wiosek znajduje się placówka misyjna Sióstr Orionistek - Małych Misjonarek Miłosierdzia, które zajmują się, między innymi, dożywianiem, kształceniem w kierunku zdobywania różnych umiejętności, na przykład szycia ubrań, a także prowadzą fundację adopcji na odległość.
Pani Elżbieta z ciepłym uśmiechem pokazała mi zdjęcie małej Caroline, opowiedziała o jej postępach w nauce, o tym jak dziewczynka pisze do niej kartki świąteczne i pamięta o swojej drugiej Mamie :)
Załączam link do strony internetowej - może kogoś zainteresuje temat adopcji na odległość dzieci
z Kenii.
http://czynmydobro.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=53&Itemid=62
Miniona niedziela i kolejne dni wypełnione były wartościowymi spotkaniami, Czytelnicy dzielili się ze mną świadectwem dobra, pięknych rodzinnych więzi, miłości - rodziców, babć, dziadków do dzieci, wnuków i odwrotnie - podchodziły kilkunastoletnie i dorosłe dzieci ciepło mówiące o rodzicach, dziadkach.
- babcia kupiła "Zwiastunowi z Gór" dla swojej wnuczki z okazji piętnastych urodzin, z nadzieją, że będzie dokonywać w życiu właściwych wyborów, które wskazywał Święty Jan Paweł II;
- inna babcia postanowiła dodać książkę do upominku urodzinowego dla kochanej wnuczki, Lidii, która kończy dwadzieścia jeden lat;
- o dedykację dla Emilki i Jacka
w pierwszą Rocznicę Ślubu poprosili rodzice;
- moją opowieść o spotkaniach
z Ojcem Świętym, treści zawarte w
- podeszła mama z dziesięcioletnią
z Papieżem Janem Pawłem II - dziewczynka urodziła się 4 kwietnia 2005 roku, w dwa dni po odejściu Karola Wojtyły do Domu Ojca.
Po jednej z Mszy Świętych w niedzielę podeszli po książkę i poprosili o wpis dla całej rodziny państwo Elżbieta i Jacek z dwojgiem dzieci - około dziesięcioletnim Stasiem i malutką Agnieszką. Pisząc dedykację zapytałam o imiona - rodzice wymienili swoje i poprosili Stasia, żeby kolejno, według starszeństwa, podyktował imiona rodzeństwa - pisałam z niedowierzaniem, coraz bardziej roześmiana, zdumiona, pełna szacunku i podziwu dla tej wspaniałej rodziny - dziesięcioro dzieci :))) Staś uśmiechał się radośnie dyktując imiona rodzeństwa, Agnieszka stała cichutko, przyglądając się uważnie, jak wpisuję kolejnych jej braci i siostry, a oczy i twarze rodziców były pełne ciepła, wewnętrznego pokoju, miłości... Poprosiłam panią Elżbietę o napisanie wszystkich imion w moim notesie - inaczej nie byłabym w stanie ich zapamiętać - dzięki notatkom, mogę teraz po kolei wymienić wszystkie dzieci z tej rodziny, a więc: Martyna, Katarzyna, Stefan, Zofia, Maria, Ola, Staś, Antoni, Agnieszka, Łucja :) Pragnę przesłać szczególny ukłon państwu Elżbiecie i Jackowi myślę, że Święty Jan Paweł II uśmiecha się patrząc na nich z Domu Ojca - najmilej pozdrawiam całą rodzinę :)
Każde spotkanie, osoba zainteresowana książką jest dla mnie radosnym darem, jednak czuję coraz większą odpowiedzialność i są chwile, że zastanawiam się nad tym, co napisałam, pojawiają się
i podziękowałam Ojcu Świętemu, w którego pomoc przy pisaniu mocno wierzę - panie i panowie podchodzili z uśmiechem mówiąc, że dobrze, lekko się czyta, że wraz ze mną przeżywają radość
i wzruszenia tamtych dni, że czują jakby ze mną byli w Rzymie, w Castel Gandolfo, blisko Ojca Świętego :) dziękuję - czuję się silniejsza, przecież nikt nie musi podchodzić do mnie, dzielić się wrażeniami, a zdarzyły mi się już wcześniej takie sytuacje w kilkunastu parafiach - między innymi
w Łodzi, Warszawie, Białymstoku i teraz w Nowym Dworze Mazowieckim - dzięki temu wiem, że powinnam iść ze świadectwem dalej i dalej...
Podczas kolejnych dni rekolekcji wielkopostnych jeszcze sporo osób zdecydowało się nabyć moje wspomnienia z Pierwszej Oazy w Rzymie. Mam wrażenie, że jeszcze w niedzielę podeszła miła, elegancka pani w średnim wieku i poprosiła
o dedykację w książce dla kochanych wnuków - Kubusia i Karolinki (nie jestem pewna imienia dziewczynki - staram się, lecz nie zawsze udaje mi się zapamiętać) od babci Teresy i dziadka Krzysztofa - po chwili ciepłej rozmowy w oczach pani Teresy pojawiły się łzy - jej syn, także Krzysztof, zachorował i zmarł w wieku czterdziestu czterech lat - dzieci nie mają taty na Ziemi - babcia i dziadek pomagają ze wszystkich sił, starają się wypełnić lukę, aby Kubuś z siostrą nie odczuwali tak bardzo braku swojego taty - proszą Jana Pawła II o ojcowską opiekę dla dzieci.
Wielu rodziców dedykowało "Zwiastunowi z Gór" swoim dzieciom - niektóre rodziny na Mszy Świętej razem z dziećmi, inni przychodzili o różnych godzinach i kupowali książkę z myślą
Całą, bardzo miłą rodziną podeszli we wtorek wieczorem po książkę
z dedykacją rodzice z Julią
i Piotrusiem :)
z wpisem od cioci dla dwunastoletniego Pawła, którego wielką pasją są podróże i bardzo chce pojechać do Wiecznego Miasta, Castel Gandolfo, Asyżu i w wiele innych miejsc. Jego ciocia zaczęła czytać swój egzemplarz książki i natychmiast pomyślała o Pawełku-podróżniku :) że może kiedyś wyruszy śladami Rzymskich Oazowiczów i nasz Ojciec Święty będzie dla niego Przewodnikiem.
Książkę dla kochanej Mamy i Teściowej nabyła młoda mama z dziesięciomiesięczną Karolinką
w wózeczku - prosiła, żeby wpis był również od Karolinki dla kochanej Babci :)
W poniedziałek wieczorem bardzo miła, ładna kobieta w średnim wieku - Katarzyna, postanowiła zadedykować "Zwiastunowi z Gór" swojemu kochanemu synowi, dwudziestoczteroletniemu Sławkowi, z nadzieją, że zainteresuje go temat i odnajdzie w słowach Jana Pawła II, w treściach zawartych w książce wartości, którymi warto kierować się w życiu, że staną się one dla niego drogowskazem.
Pani Wioletta z uśmiechem prosiła o wpisanie kilku słów dla siebie i gdy usłyszała o moich pięćdziesiątych urodzinach, które wypadały akurat 1 maja 2011 roku, w dzień Beatyfikacji Jana Pawła II, przyznała się, że dla niej upominkiem urodzinowym był dzień Kanonizacji, gdyż właśnie wtedy kończyła czterdzieści cztery lata :)
Państwo w średnim wieku postanowili dodać "Zwiastunowi z Gór" do upominku ślubnego Młodej Parze w dniu zawarcia Sakramentu Małżeństwa - wpisałam najlepsze życzenia - ślub jest zaplanowany w lipcu.
Młoda kobieta, Agata, jest najmłodszą z rodzeństwa - ma cztery starsze siostry - poprosiła
o dedykację dla kochanej Mamusi Stasi - była bardzo wzruszona, z wielką miłością mówiła o mamie.
i prawnukach. W pewnej chwili pani Anastazja nie mogła powstrzymać łez - jeden z jej synów owdowiał - synowa, Aleksandra miała pięćdziesiąt sześć lat, gdy zachorowała i nie udało się jej wyleczyć. Odeszła do Domu Ojca
w 2014 roku w szczególnym dniu, 16 października, w rocznicę wyboru na Stolicę Piotrową Karola Wojtyły.
Szczególną datą był także dla mamy
W poniedziałek przyszedł na rekolekcje - czytałam lekcję podczas Mszy Świętej, potem zobaczył, że jestem przy stoliku z książkami - zatrzymał się na chwilę i pomyślał, że zostawił portfel
w samochodzie. Następnego dnia pan Leszek znów przyjechał do kościoła wieczorem - wysiadając
z samochodu przed kościołem zabrał portfel i podjął decyzję, że jeśli tym razem także będę, powinien zaopatrzyć się w książkę :) i tak się stało - pan Leszek poczekał, został gdy wszyscy czytelnicy odeszli już z podpisanymi egzemplarzami, poprosił
o dedykację i opowiedział mi swoje świadectwo :)
Dziękuję każdemu, kto zechciał podzielić się ze mną swoimi przeżyciami :)
Panu Bogu, Janowi Pawłowi-Zwiastunowi z Gór i wszystkim napotkanym Osobom dziękuję za dobre, piękne dni w Nowym Dworze Mazowieckim :)
Gorąco pozdrawiam :) Joasia Jurkiewicz
-w-Ogrodach-Castel-Gandolfo-po-Mszy-%C5%9Bw.%2C-12.VIII.gif)
-w-Ogrodach-Castel-Gandolfo-po-Mszy-%C5%9Bw.%2C-12.VIII.gif)
-Castel-Gandolfo%2C-ogrody%2C-przed-Msz%C4%85-%C5%9Bw.-o.A.Madej-12.VIII.gif)
-Castel-Gandolfo%2C-ogrody%2C-po-Mszy-%C5%9Bw.-12.VIII.gif)
-w-Ogrodach-Castel-Gandolfo-po-Mszy-%C5%9Bw.%2C-12.VIII.gif)
-Castel-Gandolfo%2C-w-drodze-na-Audiencj%C4%99%2C-5.gif)
-Castel-Gandolfo-ogrody%2C-Pogodny-Wiecz%C3%B3r-12.VIII.gif)
-Castel-Gandolfo-ogrody%2C-Msza-%C5%9Bw.-12.VIII.gif)
-Castel-Gandolfo%2C-Pogodny-Wiecz%C3%B3r%2C-ognisko%2C-12.VIII.gif)
-Castel-Gandolfo%2C-Dzie%C5%84-Wsp%C3%B3lnoty%2C-17.VIII.gif)
-Castel-Gandolfo%2C-Pogody-Wiecz%C3%B3r%2C-12.VIII.gif)
.-Castel-Gandolfo%2C-Pogodny-Wiecz%C3%B3r%2C-przed-ogniskiem%2C-12.VIII.gif)
.-Castel-Gandolfo%2C-Audiencja%2C-5-lub-19.VIII.gif)
